Arama

Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 98

Güncelleme: 18 Ocak 2010 Gösterim: 1.172.393 Cevap: 8.002

Konu Kapalı Sayfa 98 / 801

Misafir

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #971

Ziyaretçi

Kırlangıç

Sponsorlu Bağlantılar

Gittiğin göçlerden geri
Kırlangıç edasıyla gel
Narin çırpınışlarla çal gönlümü
Rüzgarlara aldanma
Kimseye vermedim sırrını
Üç kere tıklat pencereyi

Birinde yabancı derim
İkincide rüzgar zannederim
Üçüncüde kalbim hızla atar
Belki sen rüzgara aldanırsın ama
Ben bu kırlangıcı beklerim

Nadir………10/05/2006

BEĞEN Paylaş Paylaş

MaKaLeLe

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #972

Ziyaretçi

Aç Kuşlar

Sponsorlu Bağlantılar

1.

kana boyandi kirmenimde yün
kuşmarlara, tuzaklara düştüm
menevişlendi durgun sularim
sedef
bir biçak aldim dostlar

güneşi yiyorlar
aç kuşlar.

aç kuşlar, yorgun işçi
yeni çikan vardiyadan
elliyorlar yildizlarin
kinasini.

aç kuşlar, topraktan
güneşi bakir bir kap gibi
kalayliyorlar.

2.

bense, toy bir çirak
kirik keman
paslanmiş tabanca
küflü bir an
kurutulmuş papatyalarla
kitabin ortasinda

3.

hayat, aşip geçiyor
bütün kitaplari
yeni acilar gerek
yeni aşklar
yaşamaklar ve anlatimlar
beklemiyor bizi
hiçbir şey
hiçbir yerde
solgun hercaimenekşe
ve buna, bugulanip çarpiyor
benimle birlikte

buzlu bir camin arkasinda çarpiyor
bugulanip.
sesim
dişlilerin şarkisina karişiyor.
Behçet Aysan |

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #973

Ziyaretçi

SENİ İÇİMDEN TERKEDİYORUM..

Binmediğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Unuttuğun yağmurların adı saklımda
Seni içimden terk ediyorum
Susmaktan yoruldum
Kuşlar ve şarkılar bu şehri terk edeli beri
Efkar demliyorum gözlerimde
yaşlarımı, yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
Seni içimden terkediyorum
Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanılgımdın
Yandığımdın
Yangındın
Sensizliğe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum
Şimdi
İçimde öldürecek bir anı bile bulamayan
İki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutamadık yanlızlığımın
Saçlarımıda uzaklarına gömdün
İçimin mavisi senin okyanusundandı
Al! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terkediyorum
"Yârime uzanmayan bütün dallarım kırılsın" demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi?
Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda
"Ya öldür beni"dedim
Ya da git benden
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim
Aldırmadın aldırmalarıma
Bir gecede yakıp yârini
Şafaklara sattın ihanetini
Küllerime basanlar bile utandı yaptığından
İşte soluk bir ömrün son nefesi
Benden
İçimden
Terkediyorum

KAHRAMAN TAZEOGLU

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #974

Ziyaretçi

ÇalınaN BahaR...
Hangi rüyaya girsem maviler suskun
Grilikler kılıç çekmiş göğe...

Beyazken düşler karardı anın
Yüreğine yerleştirmişti hüznü
Siyah saçlı adamın...!
Ara ara akları gibiydi mutluluğu
En tatlı yerinde kesmişti yaşamı
Elma gibi ikiye...
Çekirdeğinde kalmıştı sevmişlik
Korkardı yüreği dilinde yarınsızlık
Ne meltem, ne poyrazdı
Adı yoktu rüzgarının!
Upuzun yolları vardı sevdanın
Daha gidilecek patikaları
Bir de hayaldeki bir kulübesi belki
Yalnızlığa açılan kolları
Boşlukta salınan umutları
Derken uçuk bir pırıltı düştü
Yaşamın olmadık yerinde
Kırgın bir gölde buluştu
Nilüferi gördü görmesine
Belki sevdi de sevmesine
Şiir gözlü adamın...
Yüreği ezeli buruktu
Nilüferde solgundu
Bir gün....
Bir bahar çalıp kaçtılar
Sonra kışa düştüler
Lal olup sustular
Yalnızlıkla ölümü konuştular
Belki de hayat buydu
Nilüfer alışıktı köksüzlüğüne
Yakasına takılmasa da sevdanın
Siyah saçlı adam nilüfere şiirler okurdu
Gecenin en tenha saatlerinde...
Gece karası saçlarına döndü yüreği
Nilüfer beyaz yapraklarında
İnatla şarkılar söylerken uyandı sabaha....

Neslihan Yazıcılar

BEĞEN Paylaş Paylaş

DEsssT16

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #975

Ziyaretçi

Başedemezsin

İş işten geçmeden gel de söz dinle,
Sen benim aşkımla başedemezsin.
Ben sarhoş gezerken senin derdinle,
Sen kendi gönlünü hoş edemezsin.

Gül sefa sürse de bülbül çilerken,
Bin pişman olmaz mı rengi solarken,
Ben sana dört mevsim bahar dilerken,
Sen benim yazımı kış edemezsin.

Fırtına biçersin ey rüzgar eken,
Borcunu faizle öder geciken,
Sen benim gezdiğim yolları diken,
Yattığım yatağı taş edemezsin.

Gülersin aşığı yedekte sayıp,
Yetmez mi arından verdiğin kayıp,
Kınalı kekliğim elde var deyip,
Sen beni kafeste kuş edemezsin.

Kapılma hayalin renk akışına,
Ağlarsın gerçeğin can yakışına,
Ben kurban olurken bir bakışına,
O canım gözleri yaş edemezsin.

Aklını başına topla da vazgeç,
Gel beni dinle de vuslata gün seç,
Sen benim elime mecbursun er geç,
Bahtımı mecnuna eş edemezsin...

Cemal Safi

BEĞEN Paylaş Paylaş

tikkymelike

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #976

Ziyaretçi

ANSIZIN
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım,seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor,seni kuşatıyorum.

Unutturmayacağım,seni yaşatacağım,
Kendimi çoğaltıkça seni kuşatacağım,
Her zamanda,her yerde sen bende yaşadıkça
Sen evreninde sana seni aratacağım.

Özdemir Asaf

BEĞEN Paylaş Paylaş

Misafir

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #977

Ziyaretçi

bu gece

sensizlik vurdu
beni bu gece.
yollara takıldı bakışlarım,
hızlı geçiyor,
her acıya, nasıl çare oluyor,
zaman.

aylarca dönmeni bekledim.
uykulara hasret kaldım,
göz pınarlarım kurudu
istesem de ağlayamadım.
eş dost bildiklerim
acıma olmadı çare,
hayat ,
kanunların ,ne kuralsız
ne katı.

aklıma düştü,
çok sevdiğim,
gözlerin.
neden ? bu kadar, değer verdim.
deydiğini düşlediğim sana,
çok yanıldığımı anladım
senin için harcadığım günlerime
acıdım
bu gece.

en son söylediklerin
çok yaktı canımı.
kıyamazdım, ne vakit
özlem yaksa içimi
muhakkak
git demene aldırmadan
arardım seni

bu defa, canımdan öte dediğim.
grurum, engel oldu aramama,
içime sakladım, sancımı, seni,
bıraktım.
büyüsün benimle,
bilinmezlerde dursun öylece,
yaşamadım, tanımadım.
senli günleri,
hayat sayfamda,
yok saydım
bu gece.

sensizlik vurabildiği kadar vursun.
içimi kırbaçlasın her dakkika .. ..
ölsemde,senin için
kendimden geçmem asla.

Serpil_79

BEĞEN Paylaş Paylaş

tikkymelike

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #978

Ziyaretçi

Birgün Seni Sevdiğimi Anlarsın
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar,ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığı hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu
Şerefin faziletin,iyiliğin,güzelliğin
Gün gelirde sesini,birkerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin,kırılmışlığın
Duyarsın ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz,ama yorgun,ama bitkin
Birzaman geçmiş günlerin günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın
Birgün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
Ozaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden
Birgün seni sevdiğimi anlarsın
Ümit Yaşar Oğuzcan

BEĞEN Paylaş Paylaş

Mystic@L

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #979

Ziyaretçi

O Akşam

O siyah gözlerini gördüğüm akşam,
Kayboldum gözlerinin karasında.
Öyle bir tutku ki, delicesine,
İşledi ta iliklerime.
Sandım ki, o an, zamanın durduğu andı.
Ruhum eridi, bir gölge gibi,
O siyah gözlere kandı.
Bilmem ki, o akşam mı?
Yoksa o gözler mi daha siyahtı?
O gözler.
Ah o gözler!
Sanki amansız bir silahtı.
Çevir bakışlarını benden,
Bakma.
Bakıp da yakma,
Desem de aldırma.
Sen bak yine, sen yak yine,
Razıyım yanmaya gözlerinin ateşinden.
Duysan da bir feryat, göğsümün sol köşesinden
Bu, yanan kalbimin inlemesidir.
Gitme!
Sensizlik dayanılmaz,
İşte bu, ölümün ta kendisidir.

Saim Osman Köken

BEĞEN Paylaş Paylaş

arwen

Ziyaretçi

7 Şubat 2007 Mesaj #980

Ziyaretçi

Bakıp kalacaksın, ben giderken narımdan,
Sen şimdiden şimdiye alış, bensizliğe.
Ve ben çoktan alıştım, biliyor musun?
Yanı başımda olsan bile, sensizliğe.

Yakıp donacaksın, son mumu mezarımdan,
Ölümün tatlı uykusu, acı gelecek.
Hangi fren sesi, hangi zehirli kurşun,
Belki hesabıma darağacı gelecek.

Akıp gideceksin, bir gün, şu kaldırımdan,
Almayacak, ne camiler ne kiliseler.
Ceset, gözlerini kapayacak da,ruhun
Gördüğünü bilseler de bakmaz kimseler.