Hikayeler ve Öyküler -1- [Arşiv]
Ziyaretçi
Hissetmedim
Bir sonbahar günü gördüm seni, yürüyordun. Üzerinde en sevdiğim kazağın, hiçbir şey hissetmedim. Kalbimin taşlaşan yüzeyinde en ufak bir çatlak bile oluşmadı. O kadar zorlamıştım ki kendimi aşkın yalan olduğuna inandırmak için, seni görünce hiçbir şey hissetmedim.
Hızlı adımlarla geçerken yanımdan, eskiden seni görünce içimden bir şey kayar gibi olurdu ya , hiç olmadı bu sefer. Bir mum yanardı ya karanlığın ortasında, sanki sessizliği delerdi ya bir çığlık; ne mum ne çığlık ... Bir yabancı gibi uzaklaşmanı izledim.
Bir rüzgar esti, yapraklar uçuştu. Ürperdim. Bir an, evet belki o an sevmek istedim seni eskisi gibi, aşkından kuruyup rüzgarınla savrulmak yeniden. Ama hemen geçti, yaprakları savuran rüzgar gibi. Hiçbir şey hissetmemeliydim seni görünce, öyle de yaptım.
Kalbim hızlandıkça sen yavaşlıyordun sanki. Durdun, dönüp baktın. Sen orda, gözlerin bende, gözlerinde... Gözlerinin yeşili delip geçti kalbimi. Sıcaklık yayılırken bir karabasandaki taşlaştı bedenim. Kaçmak istedim, kaçamadım. Öylesine silmiştim ki içimden sevilmeye dair anıları, bilemedim ne yapmam gerektiğini. En iyi bildiğim şeyi yaptım ben de, hiçbir şey hissetmedim...
Dönüp bana doğru geldiğini sezdim aniden, kalbim paramparça... Ne diyeceğini düşünürken, ne dersen de, cevap verememekten korktum. Anılar canlanmış, en derinlerine kadar sıcaklık yayılmıştı kalbimin. İradesizliğime kızarken tekrar hissedebilmenin dayanılmaz hafifliği kapladı etrafımı. Gözlerimi kaldırdım seninkilerle buluşturmak, gözlerinde sevgiyi yakalamak için. Yalan... Daracık sokakta giderken gördüm seni.
Bir sonbahar günüydü seni görünce hiçbir şey hissetmedim.
Sponsorlu Bağlantılar
Bir sonbahar günü gördüm seni, yürüyordun. Üzerinde en sevdiğim kazağın, hiçbir şey hissetmedim. Kalbimin taşlaşan yüzeyinde en ufak bir çatlak bile oluşmadı. O kadar zorlamıştım ki kendimi aşkın yalan olduğuna inandırmak için, seni görünce hiçbir şey hissetmedim.
Hızlı adımlarla geçerken yanımdan, eskiden seni görünce içimden bir şey kayar gibi olurdu ya , hiç olmadı bu sefer. Bir mum yanardı ya karanlığın ortasında, sanki sessizliği delerdi ya bir çığlık; ne mum ne çığlık ... Bir yabancı gibi uzaklaşmanı izledim.
Bir rüzgar esti, yapraklar uçuştu. Ürperdim. Bir an, evet belki o an sevmek istedim seni eskisi gibi, aşkından kuruyup rüzgarınla savrulmak yeniden. Ama hemen geçti, yaprakları savuran rüzgar gibi. Hiçbir şey hissetmemeliydim seni görünce, öyle de yaptım.
Kalbim hızlandıkça sen yavaşlıyordun sanki. Durdun, dönüp baktın. Sen orda, gözlerin bende, gözlerinde... Gözlerinin yeşili delip geçti kalbimi. Sıcaklık yayılırken bir karabasandaki taşlaştı bedenim. Kaçmak istedim, kaçamadım. Öylesine silmiştim ki içimden sevilmeye dair anıları, bilemedim ne yapmam gerektiğini. En iyi bildiğim şeyi yaptım ben de, hiçbir şey hissetmedim...
Dönüp bana doğru geldiğini sezdim aniden, kalbim paramparça... Ne diyeceğini düşünürken, ne dersen de, cevap verememekten korktum. Anılar canlanmış, en derinlerine kadar sıcaklık yayılmıştı kalbimin. İradesizliğime kızarken tekrar hissedebilmenin dayanılmaz hafifliği kapladı etrafımı. Gözlerimi kaldırdım seninkilerle buluşturmak, gözlerinde sevgiyi yakalamak için. Yalan... Daracık sokakta giderken gördüm seni.
Bir sonbahar günüydü seni görünce hiçbir şey hissetmedim.
