Hikayeler ve Öyküler -1- [Arşiv] - Sayfa 89

SEVGİ Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç
>>>>>>>>>>> >>>yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle
>>>>>>>>>>> >>>kamyonunun kaportasını
>>>>>>>>>>>mahvettiğini
>>>>>>>>>>> >>>görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle
>>>>>>>>>>> >>>vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye
>>>>>>>>>>> >>>götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya
>>>>>>>>>>> >>>çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin
>>>>>>>>>>> >>>parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp
>>>>>>>>>>> >>>gözlerini açtığında,bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet
>>>>>>>>>>>masum
>>>>>>>>>>> >>>bir ifadeyle, Babacığım,kamyonuna zarar verdiğim için çok
>>>>>>>>>>> >>>üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş:
>>>>>>>>>>>"Parmaklarım
>>>>>>>>>>> >>>ne zaman yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş ve hayatına son
>>>>>>>>>>> >>>vermiş... Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin
>>>>>>>>>>> >>>ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz
>>>>>>>>>>> >>>birine
>>>>>>>>>>>karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz
>>>>>>>>>>> >>>düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve
>>>>>>>>>>>incinen
>>>>>>>>>>> >>>duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle
>>>>>>>>>>> performansı
>>>>>>>>>>> >>>arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata
>>>>>>>>>>> >>>yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler insanı
>>>>>>>>>>> >>>sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden öncedurun ve
>>>>>>>>>>> >>>düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.
>>>>>>>>>>> >>>Gercekten ilginc. Insanlar elektronik posta kutularina fikra
>>>>>>>>>>>veya
>>>>>>>>>>> >>> eglendirici turden bir haber geldigi zaman, fazla dusunmeden
>>>>>>>>>>>bunu
>>>>>>>>>>> >>>adres listelerindeki tum arkadaslarina gonderiyorlar. Fakat
>>>>>>>>>>> >>>yukardaki gibi uzerinde dusunulmesi gereken bir mesaj
>>>>>>>>>>>olursa,
>>>>>>>>>>> >>>bunu arkadaslarina
>>>>>>>>>>>gonderip gondermeme konusunda defalarca
>>>>>>>>>>> >>>dusunuyorlar ve sonucta da adres listelerindeki herkese
>>>>>>>>>>> >>>gondermiyorlar.

Borcum vardi

Oldukça yaşlı bir adam ,kendisi gibi kamburalaşıp yere yanaşmış bir ağacın altında ağlıyordu. Biraz önce irikıyım bir genç yanına sokulmuş ve kendisinden içki parası istedikten sonra bir de tokat atmıştı. Yaşlı adamın yere yıkıldığını görenler, hemen yardımına koşup:

- Geçmiş olsun dede ,dediler. O serseri ne istedi ki senden?

Adamcağız bir şey olmamış gibi toparlanmaya çalışırken:

- Eski bir borcum vardı, onu istedi , dedi. Yapması gerekeni yaptı sadece...

Çevresindekiler, ihtiyar adamı yerden kaldırdıktan sonra eline bastonunu tutuşturup aceleyle işlerine koşuştular. Herkes ayrıldığında, hadiseyi başından beri görmüş olan bir delikanlı onun koluna girerek:

- Fazla hırpalandınız, dedi. Ağacın gölgesinde biraz oturalım mı?

Yaşlı adam yorgun bakışlarını yukarıya yöneltip :

-Benim bu ağacın altında dinlenmeye hakkım yok yavrum dedi. Ölünceye kadar da olmayacak.

Delikanlı, söylenenden bir şey anlamamıştı. Meraklı gözlerle kendisine bakarken, onun tekrar hıçkırıklara boğulduğunu farketti.

Yaşlı adam ,iniltiye benzeyen bir sesle:

- Elli yıl kadar önceydi,diye devam etti. Rahmetli babamı,sigara parası almak için bu ağacın altında azarlamıştım. Yani biraz önce evladımın beni dövdüğü yerde.

Delikanlı ne diyeceğini bilemedi ve şimdi biraz daha bitkin görünen ihtiyarın sakinleşmesini bekledikten sonra, onu arabayla evine bırakmayı teklif etti.

Adam, titrek adımlarla yoluna koyulurken:

- Evim oldukça uzaklarda yavrum. Ama ben yürüyerek gideceğim oraya. Babamın da onu azarladıktan sonra, üzüntüsünden yayan döndüğü gibi. Hem şehir dışındaki kabristana uğrayıp bir Yasin le öpeceğim ellerinden...

Kurtların, kuşların dilinden anlayan Hazret-i Süleyman aleyhisselama gelen bir adam yalvarır:

- Ne olur ey Allah'ın nebisi bana da hayvanların dilini öğret de ben de konuştuklarından anlayayım. Süleyman aleyhisselam izin vermez:

- Olmaz, der. Sen onların konuştuklarını dinlersen sabredemezsin. Arkasındaki hikmetleri düşünemezsin.

Ne var ki adam ısrar eder. Süleyman aleyhisselam da adama hayvanların dilini öğretir. Sevinçle evine gelen adam çöplükteki köpekle horozun konuşmalarını dinlemeye başlar. Bir ara köpekten şu sözleri duyar. Yanındaki horoza diyor ki:

- Horoz kardeş, sen arpayla da buğdayla karnını doyurabilirsin. Biraz ötedeki taneleri yesen de ekmek kırıntılarını bana bıraksan olmaz mı, benim karnım çok açtır. Horoz şu cevabı verir:

- Sabret köpek kardeş, yarın buraya ağanın ölen eşeğini getirip bırakacaklar, bolca et yer, karnını iyice doyurursun. Bunu duyan ağa hemen koşar ahırdaki eşeği alıp pazarda satar. Kendi kendine söylenerek döner:

- İyi ki hayvanların dilini öğrendim, yoksa eşek elimde ölecekti.

Ertesi gün yine kulak kabartır çöplükteki seslere. Köpek sitem etmektedir horoza:

- Hani ağanın eşeği ölecekti de ben de bolca et yiyecektim ya? Horoz cevap verir:

- Ağanın eşeği öldü ölmesine de, satın alan zavallının elinde öldü. Ağa açıkgözlülük edip eşeği sattı. Ama üzülme, bu sefer ağanın atı ölecek. Buraya getirip bırakacaklar, bolca et yer karnını doyurursun. Ağa yine hızla kalkar, ahıra gidip atı alarak pazara götürüp satar. Dönerken de yine söylenir:

- İyi ki hayvanların dilini öğrendim, yoksa at da elimde ölecekti. Gelip yine merakla kulak misafiri olur. Bu sefer köpek daha yüksek sesle sitem ediyor:

- Horoz kardeş, beni yine aldattın. Hani ağanın atı ölecekti ya?

- Ağanın atı öldü ölmesine de, sattığı zavallının elinde öldü. Üzülme der, bu sefer daha büyük bir ziyafete konacağız hep birlikte. Köpek inanmaz.

- Hadi hadi beni yine aldatıyorsun. Horoz kesin cevap verir:

- Hayır, aldatma falan yok. Durum kesin. Çünkü der, bu sefer ağanın kendisi ölecek, malına gelecek olan bu defa kendi canına gelecek. Arkasından yemekler yapılıp etler pişirilecek, artanını da bizlere dökecekler, ye yiyebildiğin kadar. Ağa bunu duyunca şaşırır, sağa sola koşuşturmaya başlar, yok mu beni satın alacak biri, diye söylenir. Derken gece hastalanan ağa sabaha çıkmaz ölür. Arkasından yapılan yemek, pişirilen etlerden artanlar çöplüğe dökülür, uzun zaman hayvanlar ziyafete konmuş olurlar. Bu sırada horoz söylenir:

- İnsanlar, keşke canıma gelecek olan malıma gelsin, diyebilselerdi de hileye başvurmasalardı. Bunda da bir hayır vardır, diye düşünselerdi. Bunu diyemiyorlar maalesef. Sonra da mallarına gelen canlarına geliyor; ama pişmanlık fayda vermiyor...

HAYIR VARDIR

Bir zamanlar Afrika da ki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu arkadaşının ise değişik bir huyu vardı. İster kendi başına
gelsin ister başkasının,ister iyi olsun ister kötü,her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi: "Bunda da bir hayır var!"
Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu. Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye doğru patladı ve kralın baş parmağı koptu. Durumu gören arkadaşı her zamanki sözünü söyledi: "Bunda da bir hayır var!"
Kral acı ve öfkeyle bağırdı:
"Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmağım koptu? "Ve sonra
da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı.
Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu. Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine
götürdüler. Ellerini,ayaklarını bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar. Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olmadığını fark ettiler. Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları yemiyordu. Böyle bir insanı yedikleri takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve salıverdiler. Diğer adamları ise pişirip yediler. Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden dolayı pişman oldu. Hemen zindana koştu ve zindandan çıkardığı arkadaşına başından geçenleri bir, bir anlattı.
"Haklıymışsın!" dedi. "Parmağımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmış.
İşte bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttuğum için özür diliyorum.Yaptığım çok haksız ve kötü bir şeydi." "Hayır" diye karşılık verdi arkadaşı. "Bunda da bir hayır var."
"Ne diyorsun Allah aşkına?" diye hayretle bağırdı kral. "Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir." "Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda olurdum,değil mi? Ve sonrasını düşünsene? "

Üzeyir Çaycı

Beklenen YağmurSeneler seneler önce kaf dağının ardında küçücük bir ülke varmış.Bu minicik ülkenin gururlu ama kibrli olmayan bilgin bir kralı varmış.Hep beraber alacakaranlık kuşağındaki minik ülkelerinde mutluluk içinde yaşayıp giderlermiş.

Birgün kralın kahinleri gaiplerden bir haber getirmişler:
- Kral hazretleri yarın öğleden sonra bir yagmur yağacak,sakın bu yağmurda ıslanmayın !..Çünkü;bu yağmurda ıslananlar delirecek....çıldıracak..demişler.Kral teşekkürler ve hediyelerle uğurlamış kahinleri.Bir anlamda verememiş bu işe doğrusu..?

Ertesi gün kapkara bir bulut çöreklenmiş,dağlarında nilüfer çicekleri açan bu güzel ülkenin üzerine..BEKLENEN yağmur yağmaya başlamış fütursuzca hiç bir şeyden habersiz insanların üstüne....Ve kehanet gerçekleşmiş,insanlar birer birer delirmeye başlamış..garip tuhaf hareketler yaparak kralın etrafında dolaşıp duruyorlarmış kral olduguna bile aldırmadan..Ülke dışarıdan bakıldığında büyük bir tımarhaneyi andırıyormuş adeta..

İlk zamanlar kral halinden memnunmuş,bu kadar anormal insanın içinde akıllı kalmak gizliden gizliye zevk bile veriyormuş aslında..Fakat günler geçtikçe hayat çekilmez bir hal almaya başlamış,etrafında konuşacağı,dertleşecegi,kendisini anlayan bir kişi bile bulamamak derinden yaralıyormuş kralı,kısa süre içinde sararmış solmuş,ızdırabından yataklara düşmüş......Ve acı da olsa kararını vermiş,kahinleri yeniden çagırmış saraya,bitkin bir halde dudakları titreye titreye bu yağmur demiş...bu yağmur ...bir daha ne zaman yağacak..BENDE ISLANACAĞIM....

Kral pes etmiş ama siz pes etmeyin,çünkü;akıllı olan,normal olan sizsiniz,etrafınızdaki insanların anormal olması ve çoğunlukta olması,sizin gibi düşünüp hissetmemesi ümitsizliğe sürüklemesin,direnin..savaşın..kendi doğrularınızı yaşayın,başkalarının doğrularını değil...

Bir çift gözüm var
Baktığını görmeyenlere
Karıncaları dinlemek isteyenler
Kulaklarımı alsınlar
Uykusunda gezenlere
Ayaklarımı vereyim
Ellerim karanlıkları silenlerin olsun
Kalbimide taşıyabilenlere
Satıyorum..............

gecenin bilmem kaçı şimdi. soğuk.. sırtım buz... uykusuz geceler o kadar çoğaldı ki.. şiirsiz geceler.. sana neler söyleyeceğimi bilemiyorum. senin 'otomatikteyim' dediğin moddayım.. hayat kendiliğinden akan bir nehir gibi geçip gidiyor önümden.. ben seyirciyim.. arada bir derin suların yeşilinde kendi suretimi görüyorum.. sonrası yok..


bunları sana niye yazıyorum onu da biliyor değilim... hani gece ya, ben de yalnızım.. ben yalnızlığı ne çok seviyorum gözlerimden yaşlar akarken.. bir sürü sigara içmişim gene. bir sürü seni düşünmüşüm. seni düşünmenin neye yaradığını ya da yarayabileceğini düşünmeden seni düşünmüşüm. of ya.. gittikçe sıyırıyorum galiba. baksana neler anlatıyorum sana... senin bir hayatın olduğunu, beni çoktan bir anı defterinin sarı sayfalarında bıraktığını düşünmeden.
o deftere zaman zaman göz attığını bilmesem bunları yazar mıydım onu da bilmiyorum.
üşüyorum, çok üşüyorum... güneşlerde bile buz gibi bir yalnızlık oluyorum. göz yaşlarımdaki tuz kurutuyor yüreğimdeki şiirleri...

neydi o söz: ' güller yağmura yakalanınca' dedi adam, kadın ekledi 'soldu'
yağmura yakalanan güller gibiyim şimdi..
bir uzun yol otobüsünde
ayrılığa açıyor yağmurda ıslanan güller

yağmurda ıslanan güller gibi
kupkuruyum.....