Sonsuz Aşk - Sayfa 207

Sana Bakmak

Sponsorlu Bağlantılar

Herşey yapılabilir
Bir beyaz kağıtla
Uçak örneğin, uçurtma mesela.
Altına konulabilir
Bir ayağı ötekinden kısa olduğu için
Sallanan bir masanın.
Veya şiir yazılabilir
Süresi ötekilerden kısa
Bir ömür üzerine..

Bir beyaz kağıda
Herşey yazılabilir,
Senin dışında..
Güzelliğine benzetme bulmak zor,
Sen iyisimi sana benzemeye çalışan
Herşeyden:
Bir gülden bir ilk bir sonbahardan sor.
Belki tabiattadır çaresi
Senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin..
Ve benim
Bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim..
Anlarım bitkiden filan
Ama anlatamam
Toprağın güneşle konuşmasını
Sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

Sen bana ışık ver yeter
Bende filiz çok..
Köklerim içimde gizlidir
Gelen giden, açan soran, bere budak yok
Bir şiir istersin
"içinde benzetmeler" olan
Kusura bakma sevgilim
Heybemde sana benzeyecek kadar
Güzel birşey yok

Uzun bir yoldan gelen
Tedariksiz, katıksız bir yolcuyum
Yaralı yarasız sevdalardan geçtim
Koynumda bir beyaz kağıt boşluğu
Herşeyi anlattım..
Olan olmayan, acıtan sancıtan..
Bilsem ki sana varmak içindi
Bütün mola sancıları
Bütün stabilize arkadaşlıklar
Daha hızlı koşardım
Severadım gelirdim
Gözlerinin mercan maviliğine..

Sana bakmak
Suya bakmaktır..
Sana bakmak
Bir mucizeyi anlamaktır..

Sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır
Aşk sorgusunda şahanem
Yalnız kelepçeler sanıktır
Ne yazsam olmuyor
Çünkü bilenler hatırlar..
Hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar
Bahçıvan değil tüccarlardır
Sen öyle göz,
Sen öyle toprak ve güneş ortaklığı
Sen teninde cennet kayganlığı iken,
Sana şiir yazmak ahmaklıktır..

Bir tek söz kalır
Dişlerimin arasından
Ben sana gülüm derim
Gülün ömrü uzamaya başlar

Verdiğim bütün sözler
Sende kalsın isterim
Ben sana gülüm derim
Gül sana benzediği için ölümsüz..
Yazdığım bütün şiirler
Sana başlayan bir kitap için önsöz

Sana bakmak
Bir beyaz kağıda bakmaktır.
Her şey olmaya hazır
sana bakmak
suya bakmaktır..
gördüğün suretten utanmak..
sana bakmak
bütün rastlantıları reddedip
bir mucizeyi anlamaktır..
sana bakmak
Allah’a inanmaktır.


Yılmaz Erdoğan

Sağduyu Kalebentlerine Nazire


Sezen söyledi,
Ama ‘Ben’ sende tutuklu kaldım…
Gönüllü girdim o sihirli hücreme,
Sevdanla mühürleyip kapılarımı
gayya kuyusuna attım anahtarını..
Seyrettim döne ışıldaya düşüşünü :
Çarenin kurtuluşun kaçışın
ve bilcümle aklı selimin dipsizliğe…
Zamansız mekansız dursuz-duraksız bu düşüşte
Yırtıp atılan ağları, yıkarak bentleri
Yakıp da köprüleri değdiği anda
sağduyu kalebendinin bam teline;
Belirdi sihri keramet:
Tarifsiz mükemmel bir ışık,müzik, dans şöleni
birleşip biteviye köpürerek azgınlaşan kalp çarpıntısı seliyle,
Aktı damarlarıma, sardı her hücremi aşk kanseriyle..
Artık ben deli sen deli, biz: Zırdeli…
Çıktık sonuna kadar açılan kapılardan,
Katıldık ateşböceklerinin büyülü ışıklarıyla yaptıkları valse..
Boğazın lacivert yakamozlarıyla sarhoş olup
Süründük en ışıklı yıldızların şavkını,
Ciğerlerimize inat haykırdık galata semalarına aşk şarkılarını…

Şimdi, değdimi bari?.. diyen sağduyu kalebentlerinin
Vuramıyorum yüzlerine fukaralıklarını,acıyarak gülümsüyorum.
“Bütün suç Sezenindi”… de diyemiyorum..
Sadece gönlümden kopup gelen duayı terennüm ediyorum:
“Tanrım sana binlerce şükür,aşkım sana sonsuz teşekkür..
Yüzlerce kez de gelsem dünyaya,yine düşür beni bu aşka…”
Anımsamak ilkgün gibi içimi titretiyor sıcacık yapıyor:
İşte böyle sevdiceğim,ruheşim benim
Seni böyle sevdim seviyorum seveceğim …



i.k

Güzelsin

Görenler kendini beğenmiş sansın,
Sen böyle havalı pozla güzelsin.
Varsın âşıkların bıksın usansın,
Sen böyle cilveyle, nazla güzelsin...

Göz göre gelince aklım şaşıyor,
Yüreğim koşmaktan yorgun düşüyor,
Sığmıyor gönlüme aşkın taşıyor,
Sen benim haddimden fazla güzelsin...

Vadesi yakına eğleme meyil,
Sen sen ol zamanı zengine eğil,
Ben gibi hüzünlü hazanla değil,
Sen, taze baharla yazla güzelsin...

Aşk hevesle başlar, hasret, gurbetle.
Solmasın gençliğin gamla, kasvetle.
Çünkü sen her zaman sen muhabbetle,
Şiirle, şarkıyla, sazla güzelsin...


i.k

Her Aşk Katilidir Bir Öncekinin..

rüzgarlı bir tepenin yamacındayım şimdi
kent suskun
ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde
imlası buzuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum seni düşünürken
ömrüme iliştirdiğim martı leşleri yamalı bir geçmişi oynar
imtihanlar ve intiharlar üzerine kurulu hayatlardan
gecenin en serseri yanını alırım günceme

durup durup şiirler yazmak yoluna
yeni bir yaşam biçimim oldu son günlerde
kendimi sende kalabalık buluşum belki de bundan
her gece yorganımın altında sakladığım
kırlangıç sürüleriyle geliyorum sana
sen uykudayken
babam her gece ölüyor şimdilerde
annem nihavent bir çığlık oluyor
bana en çok sensizlik koyuyor
sonra babilin asma bahçelerine asıyorum kendimi
uyanmak için

eski bir aşkını anlatıyorken bana
konuştuklarından yapılma bir sessizlik oluyor ağzım
kaç kez kanıyorum bir bilsen
(ya da hiç bilmesen)
sesinin ardında yüzün sessiz bir tabanca gibi duruyor
kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum
gece yüklü bir kamyon uykularımı solluyor

yastığının altında yalnızlığın var biliyorum
oysa ben senden bir bardak su istedim
akdeniz değil
son yalnızı benimdir bu kentin
istanbul arkamdan gelir
ey hüznü yüzünde gülücük diye taşıyan kız
hep kendine mi saklarsın çocukluğunu

ağzıma bir bulut bulaşsa da yokluğundan yapılmış
kayadan seken kurşun
en serseri yanımız olur kimi zaman
ve ben hep kendimi terk ederim senden
her katilin aşkı
her aşkın katili
bir öncekinin faili
hep ben olurum
hep ben ölürüm

içime uzanan koridorların ortasından
hep gülerdin beni görünce
bense sana hep geç kalırdım
sona kalırdım
sonra kanardım

yağmurlarla inseydin içime
içim senden yanaydı
yüzümdeki işgaller senden karaydı
seni sevmek en gizli ağlama biçimimdi
sana yazacaklarım sil sil bitmezdi
ve ben
sende hiçbir şeydim
sen bende her şeyken

canım
yastığının altında biriktirdiğin yalnızlıklarım
kendine varlaşıp bana yoklaşan biri yapar seni
ve ne kadar kaçsan o kadar yakınsındır aslında kendine
geciken sevdalar yıkık kentlere benzer bilirsin
ve sevgisizlik alır bir gün seni benden
işte bu yüzden
sen hep sevil
hep sevil
sevil

kahraman tazeoğlu..

Yaşamak Dediğin

Sensizlikmiş belkide
sensiz acı çekebilmekmiş yaşamak dediğin
bir yaşatır bin ölmekmiş meğer
sanan hem yekın
hem de çok uzak olmakmış
gözlerinde
gözlerinin içinde kaybolmakmış
gizli gizli seni anmakmış YAŞAMAK DEDİĞİN
sabahlara kadar ağlamakmış belki de
gözlerin için hıçkırığa boğulmakmış
bir çoçuk gibi sana muhtaç olmakmış
heryerde seni aramakmış YAŞAMAK DEDİĞİN
gelmeyeceğini
sevmeyeceğini bilerek
birde seni sevmek varmış
uğruna ölebilmekmiş YAŞAMAK DEDİĞİN
ölesiye sevebilmekmiş seni .




i.k
</B>

Sen ve ben yani biz olduğumuz bu hayatta,hiçbir zaman sevgiye,aşka uzaklardan bakan olmadık.Tam tersi içindeydik, içimizdeydi her yanımızı sarmıştı aşk! Öylesine kenetlenmişti ki ellerimiz,bütün olumsuzluklara rağmen Aşk kazanacaktı biliyorduk.Biz bir ömrü paylaşmalı ve bu hayatın her anında aşkla yoğrulmalı, aşkla yeniden varolmalıydık.Kim engel olabilirdi ki buna?Sahip olduğumuz onca şeyin arasında en üstün olan Aşkımızdı. Hayallerimiz vardı birlikteliğe, Aşka dair. Ve hayaller gerçek olmalıydı kararlıydık. Aldanmadık söylenen sözlere,aşkımıza söz söyletmedik. Bu aşk iki kişinindi kim karışabilirdi ki? Koruduk aşkımızı,sevdamızı aşktan anlamayan yüreksizlere karşı, aşk için kenetlenmiş elleri ayırmaya kimin gücü yeterdi ki. Bırakmadık birbirimizi sımsıkı sarıldık Aşkın sıcaklığıyla güç bulan yüreklerimize sığındık. Farklı iki insandık ama biz farklılıklarımızı kabullenmiştik ve bu yüzden sen ve ben değil biz olmuştuk. Bizi karşılaştırdığı için Tanrı\'ya şükrediyorduk. Sevgimiz, aşkımız hep yetti bize zaten asıl yoksullukta bu değilmiydi bizim için Sevgiden aşktan yoksun kalmak.Zamana yenilen aşklardan değildi bizim aşkımız. Zamanla büyüdü zamanla daha sıkı sardı aşkımız bizi ve biz yaşadıkça Aşkımız daha da büyüyecek!

Benim gözleri umut,gülüşleri mutlulukla dolu sevgilim!

Sana söz bu dünyada olduğumuz sürece asla ayrılmayacağız ve sana söz aşkım iyi ve kötü ne varsa herşeyi birlikte yaşayacağız, son nefesimizde yine birbirimizin adını anacağız.

İçinde dünyanın bütün renklerinin var olduğu yuvamızda sonsuza dek mutlu yaşayacağız aşkım.