AFFETSİN GÖZLERİN
Ne sana dargınım,
nede affettim hala kendimi..
Kader bu,
varlığında ellerini tutuşumda,
yokluğunda hayaline dalışımda..
Bilirim çok severdin beni,
sende bilirsin ki,
bende severdim deliler gibi..
Şimdi,
gözlerime bakarken, sevgini hissetsemde,
sitemlerin yıkıyor beni.
O gözlerin varya,
O gözlerin,
affettirmedi bana kendimi..
Yalan değil hep ağlattım seni.
Gülmedi o gül yüzün severken beni.
Oysa ben,
her ellerini tutuşumda,
her sarılışımda sana,
bir gün sensiz kalacağımı bilirdim.
Sen kollarımdayken bile,
ayrılığı yaşardı yüreğim sen bilmezdin..
Neden başladık deme..
Ne seni sevmek ellerimdeydi,
ne de seçmek ayrılığı..
Belki de bir cezasın yüreğime..
Ben bunca severken,
bir vefasız gibi kaldım geride..
Sense, bunca sene sonra bile,
bir çığ gibi büyüdün içimde..
Yalan değil,
bırakmam derdim seni.
Vazgeçmem derdim herşeye inat.
Aslında ben,
ölüm döşeğindeki bir hasta gibi,
sensiz yaşamak istemedim son günlerimi.
Aslında ben,
sana yenilirken,
meğer ne çok üzmüşüm seni..
Şimdi her seviştiğinde gözlerimiz,
unutulmadığımı bilsemde,
O pişmanlik dolu bakışın,
gecelerce ağlatır beni..
O gözlerin varya, ,
O gözlerin,
affettirmedi bana kendimi..
Hesabını ödüyorum seni sevmenin..
Hesabını ödüyorum,
O küçücük yüreğinle seni üzmenin..
Sende bıraktım o gülen yüzümü.
Umutlarımı, korkularımı,
sende bıraktım ömrümün her baharını..
Artık kör bakıyorum hayata..
Ve her gece,
tanyeri ağardığında,
seni anmak,
ve seni,
başka kollardayken yaşamak gibi,
çekilmez bir sancı duyuyorum bağrımda..
Oysa, o kadar masumdu ki bendeki sevda,
Oysa o kadar diledim ki seni,
Anladım ki,
bundan öte yoktun bahtımda.
Yine de,
bir suçlu gibi bırakıp geride,
bana kırılmana gücüm yetmiyor..
Şimdi,
her buluştuğunda gözlerimiz,
beni yargılayışınla,
paramparça kalıyorum ardınca..
Bırakta,
her adını anışımda,
ezik kalmasın yüreğim..
Artık affetsin beni gözlerin..
Artık affetsin....
Affetmek
