Hikayeler ve Öyküler -1- [Arşiv] - Sayfa 140

Kavuşur muyuz Bilinmez





Yağmurda yere düşen damlaları saymak, yaşananları unutmak kadar kolay değil
Sevgiliyken arkadaş moduna geçmek kolay değil
Üçü beş yapmak ne kadar zorsa seni sen yapmak o kadar zor
Sıradan günlere alışmak uçurtma uçurup balık tutmak veya sessiz roman okumak gibi. Sadece mehtabı izliyorum süzülen dalgalar arasından martıları kesip zıplayan kefallere dalıyorum tüpsüz, vurgun yeme korkusu olmadan çoğu zaman nefesim yetmiyor...oltanın ucundaki yemi yiyip sonra kaçan balıksın beni benden alıp sonra kaçtın.bir şans daha vermeden...
Şarkımızı dinliyorum: baharda bekle beni rüzgara kapılmadan, sandalda bekle beni dalgalara yakalanmadan, evde bekle beni annen baban olmadan, salıncakta salla beni ip kopmadan, ölesiye uçur beni midem bulanmadan, ip atlattır bana ayağım takılmadan, gol attır bana kaleci olmadan, sıkıca sev beni kimseler almadan... ya böyle diyorduk geçen eylülde o günleri fragman gibi yaşamak güzel düşünüyorum da sen ile güzel olmayan bir şey var mı diye tek kelimeyle yok elmamız yarıya bölündü artık sen yiyenin midesine ben ise fazlalıktan dolaba giriyorum sana kavuşur muyum bilinmez.... <A href="http://www.siirkolik.com/hikaye/yazarlar.asp?id=122">

Bir kıskaç , bir zaman tüneli için de aniden sıkışıyor insanın hayatı sadece küçük bir sözle başlıyor.Hiç beklemediğin hiç başına gelmeyeceğini düşündüğün ama hiç düşünmediğin hikaye birden seni buluyor ve fırtınaların bile kıskanacağı tam yüreğin de esmeye başlıyor.Önce inancını kaybetmek istemiyorsun yaşadıkların karşısında bunları atlatacağına inanmakla başlıyor her şey.Yaşam savaşı , kaybetme korkusu , kötü dediğin anların ne kadar basit ne kadar önemsiz olduğunu sana hatırlatıyor.Her insana bir şans tanınıyor ve onu değerlendirmesi isteniyor.Ama kimse o şansın bir kere verildiğini fark edemeyecek kadar kör oluyor.Çünkü bu şansın bitmeyeceğine inanıyoruz.Ne yazık ki aniden elinden uçabiliyor.
***************************************************************************

29/12/2005 tarih ,saat 16:30 da aldığım haber hayatımın hatta saatlerin bile zor işlemesine sebep oldu.Bir hafta başladı her şey içim de korkunç bir fırtına esmeye başladı.Ne olduğunu anlamadığım bir bulut çöktü yüreğime .Yağmurun yağmasını bekleyen toprak gibiydi tüm vücudum her an şimşeklerle kopacak yağmurları beklemeye hazır.Telefonumun çaldığı an anladım kara bulutların yağmuru getirdiğini bu yağmur hayat vermiyor sadece canımı istiyordu.Telefonun diğer ucunda bugüne kadar her şeyi ile güç aldığım ayaklarımın üzerinde durmamı sağlayan tek güç kaynağım aklıma bile getiremeyeceğim bir ses tonuyla ben den bir çocuk edasıyla hıçkırarak güç isteyen ses ANNEM di.

BİRAKİN SEVGİ SİZİ BULSUN.....
Iyi kalpli, yalniz bir adam, bir gün bir koza bulur. Kozanin içinde küçük bir tirtil vardir. Adam çok sever bu tirtili, onunla tüm yalnizligini, tüm sevgisini paylasir. Gel zaman git zaman tirtil büyür, güzel bir kelebek olur. Adam, kelebegine hayran... birakamaz bir türlü... Aslinda kelebegin aklinda daglar, kirlar, çiçekler vardir da; kiyamaz bir türlü adama ve sevgisine, yalniz birakamaz onu... Üç günlük ömrünü sevildigi ve sevdigi yerde geçirmeye hazirdir... Ama adam bilir ki; "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir" ... Kelebegine son kez bakar ve onu saliverir özgürlügüne, kirlarina, çiçeklerine dogru... Kelebek mutlu olmasina mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek yapragi adamin avucunun sicakligini andirmaz... Aklinda adam, o çiçek senin bu çiçek benim dolasir saatlerce... Adam bir kelebege sevdali, bakip durur bosluguna. Kelebekse hala konacak sicak bir avuç aramakta... Böylece kelebek sunu anlar: BAZEN AIT OLDUGUMUZ YER ORASIDIR; SICAK BIR AVUÇTUR BILIRIZ AMA O YERIN BIZE AIT OLMA IHTIMALI BIR HIÇTIR ... Böylece adam sunu anlar: HIÇ BIR SEVDAYI YALNIZCA SEVGIYLE YASATAMAZSINIZ ... O günden sonra kelebek, adama duydugu özlemi gömecek bir dag aramaya baslar, ama gücü tükenene dek arayip da bulamayinca anlar ki; HIÇ BIR DAG BIR ÖZLEMI GÖMEBILECEGINIZ KADAR BÜYÜK DEGILDIR ... Adamsa artik sevdasini koyar simsicak avuçlarina; kelebegin yerine... Sevgili dostum; Herkes bir seyler yasar; iyi ya da kötü, dogru ya da yanlis... Yasadiklarindan bir çikarim yaparak hayatina bir yol verir; ayni zamanda düsüncelerine de... Birak SEVGI seni bulsun...

Alıntı

Kaybedilenler





Dumandan yanan gözleri ile etrafa bakmadan bir yudum daha aldı rakısından. Başını kaldırıp etrafa göz gezdirdi, kimi kırk yaşında kimi 50 yaşında onlarca dertli insan. Tahta masanın arkasındaki hoparlörlerden cızırtılı bir ses kulakları okşamaktaydı... Topal Necmi' nin mekanı alelade bir yer idi. Oldu olası lüks mekanları hiç sevmemişti zaten. Teypten çıkan şarkıya gönlünü verdi.

" Dumanlı dağlar... Yol verin geçem dağlar... "

Yüreği burkuldu delikanlının.. Bir yudum daha aldı rakısından, ardından önüne özenerek konulmuş beyaz peynirin tadı ağzında yavaş yavaş kayboldu. Şarkı bitmesin istedi. Bitmesin hep sürsün. Bir ayağı topallayarak gelen meyhaneci;

- Bir isteğin varmı yiğidim

diye sorarken, delikanlı sanki bu soruyu beklermişcesine;

- Şarkıyı bir daha başa al, daha ne isterim ki babalık?

Başa döndü müzik. Dumanlı dağları söylerek içindeki son pilleri harcarken teyp, delikanlı iç çekip uzun bir yudum aldı sonra rakısından. Gözleri az ilerdeki masadaki kır saçlı 55 yaşlarındaki adama takıldı. Derin bir " ahh " çeken adam sigarasının dumanında gözlerini pencereye dikmiş, sanki o ortamda değilmişcesine düşünüyordu. Gözgöze geldiler bir an, gözlerini indiren delikanlı önündeki zeytinden bir tane alarak, ekşinin verdiği tadı hissetti. Hissettiği birşey daha vardı. Üzerindeki bir çift göz. Tekrar başını kaldırdığında ihtiyarla göz göze geldi.Gözlerinin dolduğunu hissetti, ve kaçırırcasına kapattı.

Bir eliyle astarı sökülmüş cekedini alan ihtiyar kır bıyıklarının altından gülümseyerek delikanlıya doğru geldi.

- Oturabilir miyim evlat?
- Elbette amca, buyur başımızın üzerinde yerin var.

Tahta sandalyeyi küflenmiş zeminde gıcırdatarak çekti ihtiyar. Ardından geçti ve karşısına oturdu delikanlının. Uzun uzun gözlerine baktı ve elini omzuna koydu.. Yıpranmış, yorulmuş, hayatın ağırlığını taşıyan bir eldi sanki.. Delikanlı elin ağırlığını omzunda hissederek başını kaldırdı, ihtiyar sanki bir depremi andıran sesiyle konuşmaya başladı;

- Senin yaşındaydı... Senin gibi boyuda uzundu biliyormusun ?...

Sessizce dinlemekle yetindi delikanlı. O depremden çıkmışcasına titreyen ses ilginç bir huzur veriyordu gönlüne. Devam etti ses;

- 16 sene önceydi. Aslan gibiydi, dağ gibiydi. Sıksa taşın suyunu çıkarırdı..

Tekrar gülümsedi ihtiyar, ama dolan gözlerini gizleme gülümseyişi olduğunu hemen farkeden delikanlı yaşlı adamın alkolün ve sigara dumanınında etkisiyle kırmızılaşmış gözlerine baktı.

- Dünya küçük derler evlat, eğer küçükse ben aslanımı 16 senedir neden bulamıyorum? Neden kaybettim evlat? Yoksa bu kadar mı zalim bu dünya... ?

Verecek cevap yoktu delikanlı için, çareyi kadehini kaldırıp ihtiyarın kadehine vurmakta buldu. 1 yudum daha içmek istemesine rağmen o bir yudum boğazından geçmedi. Yutkunurken zorlanması ihtiyarın gözünden kaçmamıştı.
Adam devam etti ;

- Bak evlat, sende buradasın, bende.. İkimizde şu gözünü sevdiğimin rakısını içiyoruz, cigara ile dansediyoruz... Ben heryeri dolaştım bulamadım aslanımı, ama her akşam bu puslu ortamda, şu gördüğün şişenin sonunda arıyorum onu, ya sen ne arıyorsun ?

Bir an duraksaladı delikanlı.. Neyi kaybetmişti? Kendine bu soruyu sormaktan hep kaçmıştı. Ama ihtiyar karşısında kaçamadı. Titreyen sesi tek kelime söylemeye yetti;

- Kaybettim....

Adam elini tekrar delikanlının omzuna koyarak devam etti ;

- Neyi kaybettiğini bile bilmiyorsun artık değil mi ? Hep eksik birşeyler var ama bilmiyorsun öylemi ?

Yavaşça gözlerini kaldırdı genç adam. Başıyla önündeki bu yaşlı hayat ağacını onaylarken gözlerine daha derin baktı.Kendisi gibi ihtiyarın gözleride maviydi. Ama ne mavi.. Acımasız dalgaların durmaksızın dövdüğü kayaların, güneşte yansımasını andıran bir renk.. Solmuş ve kendini renksizliğin kucağına bırakmış bir mavi... Kimbilir belkide yaşamın her yüzünü görmek böyle yapıyor insanı diye düşündü. İhtiyarın sorusuna evet demek isterken sözlerine boğazındaki hıçkırıklar engel oldu delikanlının.. Adam deprem sesiyle devam etti;

- Ben biliyorumda ne oldu ******* satayım...

Yılların eskittiği yumruğu yavaşça masaya indi. Masaya inen yumrukla irkilen delikanlı, sanki yüreğine gelmiş bir ateş gibi hissetti darbenin şiddetini.

- Ahh ulan ahh.. Aslanımda severdi bir zamanlar biliyor musun ? Çok güzel bir hatuna kaptırmıştı gönlünü..

Gülümsemenin ardından yürekten çıkarmışcasına sesi, devam etti ihtiyar;

- Ahh ulan bu karı milleti yok mu... topuna kibrit suyu...

Genç adamın gülümseyişini gamzeleri belli etmişti. Adam, delikanlıya bakarak güldüğünü görmenin mutluluğu ile devam etti ;

- Pek çok sevmişti aslanım.. Senelerce gezdilerde bir türlü everemedik onları. Tam eşten dosttan borç aldım, evlenecek duruma getirdim, bu seferde nedense koptular.. Etraf çok karıştı.. Heyt be, ne var ******* sattımın şu dünyasında milletin işine karışırlar? Zaten 3 kuruşluk hayatımız var içinde bir litre zehir, iyice zehirleyerek mi mutlu olur mu millet evlat ?

Soruya yine yanıt veremedi delikanlı. Sanki konuşma yeteneğini yitirmiş, tüm hislerini dinlemeye vermişti. Düşlerin hayallerine ulaşırcasına dinliyordu deprem sesli ihtiyarı;

- Bir gece onu burada buldum evlat. oturmuş senin oturduğun yere, gözleri kapanmışcasına içiyordu. Geçtim
karşısına, " söyle bakayım aslanım neyin var? " dedim, ne dedi bana biliyor musun, senin sözlerini... " kaybettim babam, kaybettim.., " ilk önce anlamadım ve sordum " neyi kaybettin koçum " dedim aslanıma, " bilmiyorum babam, birşeyleri kaybettim ama neyi kaybettiğimi ben bile bilmiyorum" deyip sarıldı bana evlat, o gecedir ki ikimizde kör kütük sarhoş olmuştuk...

Delikanlının gözünden akan yaşlara aldırmadan bir bafra daha yaktı yaşlı adam. Biten şişenin yerine gelen yeni şişede çoktan yarılanmıştı.

- Ertesi gece yine gelmiş buraya aslanım, yine ölümüne içip ardından meyhaneciye sarılmış, " babam bırakma beni ne olur " diye yalvarmış, yalvarmışta bir damla gözyaşı akmamış gözlerinden. Ardından da sendelereyek çıkıp gitmiş kapıdan.

Yaşlı adam hıçkırarak devam etti;

- Gece yarısı bir telefon geldi evlat, çalmaz olaydı o telefon, gitmez olaydım o hastahaneye, görmez olaydım
aslanımı yüreği parçalanmış halde. Ertesi sabah karların arasında toprağa kendi ellerimle verdim. Topraktan yastık yaptım aslanımın başı acımasın diyerek. Yumuşacıktı hala bedeni. Gökyüzü sanki yeryüzü ile arasında beni eziyordu evlat! Bu acıyı bilir misin evlat!...

Topallayarak teybe ulaşan meyhaneci dumanlı dağları tekrar çalmaya başlarken ihtiyarın gözlerindeki damlalar tahta masada ufacık bir gölet oluşturmuştu. Sanki zorla söylenen sözler ;

- Evlat, neyi kaybettiğini bir gün bulursan banada söyle, az ilerde zincirlikuyu' ya gideyim, söyleyeyim aslanıma, oda yarım kalmasın. Belki o zaman düzelir herşey...

Sözlerini bitirir bitirmez ceketini sırtına alan yaşlı adam, bedenini zor taşıyan bacaklarına bir güç daha verip ayağa kalktı. " yarin ve yardımcın yaradan olsun evlat " diyip hızla kapıdan çıkarak kayboldu gözden..

Masada kalan bafraya gözlerini diken delikanlı, soğuk bir kış günü suya batmışcasına titredi. Kadehinden aldığı yudum boğazındaki düğümlerden geçmeyerek nefesini tıkadı.. ihtiyar sanki karşısındaymışcasına ;

- Duygularımı yitirmişim be babacım.. Duygularımı... İnsanlığımı.. Attığını hissettiğim yüreğimi kaybetmişim...

Ayağa kalktı hışımla, sanki dünya gözleri önünde takla aldı. Başına bir kova kaynar su dökülmüşcesine sendeledi. Cebinden çıkardığı parayı masaya bıraktı. Ne kadar olduğunu bilmiyordu. Önemide yoktu zaten. Kaybettiklerimi bulmalıyım diye mırıldandı. Zar zor seçebildiği kapıya doğru yürümeye çalıştı. Yalpaladığını biliyordu, ama bunun ne kendisinin nede kimsenin umrunda olmadığının da farkındaydı. Sanki kaybettiklerini bulacakmışcasına, hızla kapıdan çıktı. Ertesi günü kayıplar defterine bir isim daha eklenecekti...

BIÇAK YARALARI
Yasli ve cirkin bir tüccar; karsiligini parayla odeyecegi zevk gecesi icin
olaganüstü güzel ama tas kalpli bir fahiseye gitmis...
Sabaha karsi, yasli adamin uykuya dalmasini firsat bilengenc kadin,
soyguncu dostlarini cagirmis. Ne var ki tüccar, tilki uykusundan firladigi
gibi olanca gücüyle karsi koymaya, dovüsmeye baslamis. Haydutlar hem kalabalik, hem de isinin ehliymis. Onu
kolayca koseye sikistirmislar. Ancak ne kadar vururlarsa vursunlar, bu zayıf ve cirkin bedende hic yara acilmadigini, can alici darbelerin hic iz
birakmadigini gormüsler.. Bicaklarini, kiliclarini cekmisler... Ancak en keskin bicak, en acimasiz kilic bile tüccara hicbir sey yapamiyormus....
Sonunda korkup kacmislar....
Dovüsü izleyen kadin, yasli adamin mucizevi gücünden etkilenmis, bir kez
daha, ama bu kez "ask" adina, tüccarla sevismek istemis. Onu hayranlikla,arzuyla, sefkatle oksamaya baslamis...Gelgelelim, güzel
kadinin her dokunusunda tüccarin bedeninde yeni bir yara beliriyormus.
Dovüsün, darbelerin, bicaklarin, kiliclarin actigi yaralarmis bunlar...Yaralar, kadindan icten bir ilgi ve sefkat gorene dek gizli
kalmislar.Sonunda tüccar kanlar icinde kadinin kollarina yigilmis,olmüs....
Tam da bu türden hayatlar yasamiyor muyuz? Asktan bunca korkmamız da bu yüzden degil mi? Kimsenin kollarinda yigilip can vermek istemiyoruz.
Cünkü zaten, her yanimiz kilic yaralariyla dolu. Ama bir sekilde kapanmis,kabuk baglamis yaralar onlar....
Nasıl yapmissak yapmisiz, üstesinden gelmisiz...
Ama biri, o kabuk tutmus yaralari oksamaya basladiginda, yaralar tekrar aciliveriyor ve hepsinden oluk oluk kan akmaya basliyor....
Birine teslim oldugumuzda, kendimizi anlatmaya basladigimizda, icimizi doktügümüzde, bedenimiz ve ruhumuz kan revan icinde
kalıveriyor....O yüzden degil mi kendimizi tutmamiz? Birine teslim olmaktan korkmamiz.Tedirgin bir sekilde ortalikta dolanmamiz?
"Anlatsam mi, anlatmasam mi?" kararsizligimiz. "Bu sevgi beni acitir mi kuskularimiz...."

Kaybetmeden Acele Et



Neden mutlu olmak varken mutsuzluğu seçelim.
Neden huzura kavuşmak varken huzursuzluğun peşinden koşalım.
içindeki duyguları artık hayata geçirmenin zamanı geldi diye şöyle bir söylen kendi kendine...
istediğini yaşa, hayata, kendine sinir koyma. Duygularını yasamak için zamanı bekleme, onları hapsetme yüreğine, içinden geldiği gibi yaşa...
Bazı şeyleri yapmak için bekleme,belki gecikebilirsin.
Mutlu olmak için mücadele et, mutsuzluğun hayatına girmesine izin verme. ondan her zaman uzak dur,sakın yaklaşma!
Eğer bir şeyler yapmak istiyorsanız, karsınızdaki insandan ya da yapmak istediğiniz şeyin sizi kötü karşılamasından korkuyorsanız size diyebileceğim tek şey korkma yaşa ve gör! yasamadan ve yaşatmadan hiçbir şeye karar verme. Dediğim gibi her şey için çok geç olabilir.
Ve fazla vakit geçirmeden her şeyi olduğu gibi kabullenmeye hazırsan bekleme hemen hayata geçir düşüncelerini.
Hadi!.. ne bekliyorsunuz, belki sizin telefonunuzu bekleyen birileri vardır. Ya da yapmak istediğiniz şeylerin zamanı gelmiştir. Çabuk ol!..