Hikayeler ve Öyküler -1- [Arşiv] - Sayfa 15

.:.Vazgeçilmezim .:.


İnsanın içine işleyen bir ayaza ev sahipliği yapan kış sabahında, seni düşündüğümde içime yayılan sıcaklığın, dışarıdaki iki metre karı bile eritebileceğini
düşünüyorsam…
Uykudan yüzümde mutlu bir gülümseme ile kalkıp benimle birlikte uyanan güne senin adını veriyorsam…Evimin bütün duvarlarında senin yüzünü görüp, bana baktığını hissediyorsam…Ve bu beni her gün hep aynı şekilde heyecanlandırıyorsa…
İçtiğim çayın şekeri,kahvaltımın her lokması sen oluyorsan…Sokakta bana bakan her insan, yüzümdeki tarifsiz sevinci görüp hayrete düşüyorsa…Sevdiğin şarkıyı defalarca başa alıp bıkmadan defalarca dinleyebiliyorsam…O şarkının her sözünde seninle ilgili ayrı bir anlam yüklüyorsam…
Yüzlerce kişinin arasında bile kadehimi sadece senin şerefine kaldırıyor-
sam…Başımı döndüren şeyin aslında içki değil, sana olan aşkım olduğunu biliyorsam… Yorucu bir günün sonunda ufacık bir sözünle, bir gülüşünle uzun bir tatilden dönmüş gibi enerji doluyorsam…Ve o enerjiyle hiç uyumadan günlerce çalışabileceğimi duyumsuyorsam…
Gün boyu saatleri, dakikaları sayıp ‘Neden geçmiyor bunlar’ diye hayıflanıyorsam…Ve hep seninle buluşacağımız anı bekliyorsam…Kitap okurken seni düşünmekten kendimi alamayıp aynı satırı defalarca tekrar ediyorsam…Sonra sana bunu anlattığımda birlikte ne kadar güleceğimizi düşünüp keyifleniyorsam...
Seninle ilgili planlar yapıyorsam…Sadece varsayımlara dayalı olsa bile o
planları mükemmelleştirmek için her ayrıntının üzerine dakikalarca düşünüyorsam…İzlediğim filmlerdeki başrol oyuncularının yerine kendimizi koyup ‘Biz olsaydık böyle yapardık’ diyorsam…
Yüzyıllardır sevgililerin kullandıkları klasik sözcüklerin benim duygularımı anlatmaya yetmediğini fark ediyorsam…Yine de bunları söylemekten hiç ama hiç
bıkmıyorsam…Aşkımın coşkusunu sana yansıttığımda senin de bana aynı coşkuyla karşılık vereceğini biliyorsam…
Kahkahanın en güzelini seninle atacağımı, yemeğin en güzelini seninle yiyeceğimi, içkinin en keyiflisini seninle içeceğimi düşünüyorsam…
‘Hayatımın en anlamlı şeyi ne’ diye sorduklarında tereddüt bile etmede senin
adını verebiliyorsam
SEN BENİM İÇİN VAZGEÇİLMEZ OLMUŞSUN DEMEKTİR…

İki komşu ülkenin hükümdarı birbiriyle savaşmazlar ama her fırsatta birbirlerini rahatsız ederlerdi. Doğum günleri ve bayramlarda ilginç armağanlar göndermek karşısındaki zeka gösterisi yapma fırsatlarıydı.

Hükümdarlardan biri, günün birinde ülkesinin en önemli heykelltraşını huzuruna çağırdı. İstediği, birer karış yüksekliğinde, altından, birbirinin tıpatıp aynısı üç insan heykeli yapmasıydı. Aralarında tek fark olacak ama bunu sadece ikisi bilecekti.

Heykeller hazırlandı ve doğum gününde komşu ülke hükümdarına gönderildi. Heykellerin yanına bir de mektup konmuştu. Şöyle diyordu heykelleri yaptıran
hükümdar: ''Doğum gününü bu üç altın heykelle kutluyorum.Bu üç heykel birbirinin aynısı gibi görünebilir. Ama içlerinden biri diğer ikisinden daha değerlidir. O heykeli bulunca bana haber ver.''

Heykeli alan hükümdar önce heykelleri tarttırdı. Üç altın heykel gramına kadar eşitti. Ülkesinde sanattan anlayan ne kadar insan varsa çağırttı. Hepsi de heykelleri büyük bir dikkatle incelediler ama aralarında bir fark göremediler. Günler geçti. Bütün ülke hükümdarın sıkıntısını duymuştu ve kimse çözüm bulamıyordu. Sonunda , hükümdar fazla isyankar olduğu için zindana attırdığı bir genç haber gönderdi. İyi okumuş , akıllı ve zeki olan bu genç, hükümdarın bazı isteklerine karşı çıktığı için zindana atılmıştı. Başka çaresi olmayan hükümdar bu genci çağırttı. Genç önce heykelleri sıkı sıkıya inceledi sonra çok ince bir tel getirilmesini istedi. Teli birinci heykelin kulağından soktu ,tel ağzından çıktı. İkinci heykele de aynı işlemi yaptı. TEl bu kez kulağından çıktı. üçünce heykelde kulaktan girdi ama bir yerden dışarı çıkmadı. Ancak telin sığabileceği bir kanal kalp hizasına kadar iniyor, oradan ileri gitmiyordu. Hükümdar heykelleri gönderen komşu ülke hükümdarına cevabı yazdı: ''Kulağından gireni ağzından çıkartan insan makbul değildir, Bir kulağından giren diğer kulağından çıkıyorsa, o insan da makbul değildir.En değerli insan, kulağından gireni yüreğine gömen insandır. Bu değerli hediyen için çok teşekkür ederim.''

Gökten gelen yardım

Hz. Enes (r.a) anlatıyor:

Hz. Peygamber'in (s.a.v) Ashabından Ebu Ma'lek diye birisi vardı. Bu zat, kendisi ve başkaları adına tüccarlık yapar; ticaret için uzak bölgelere giderdi. Kendisi, çok ibadet ehli ve takva sahibi güzel ahlaklı bir insandı. Yine bir gün ticaret için yola çıkmıştı. Önünü bir silahlı hırsız kesti; ona:

- Elinde ne varsa getir önüme koy, seni öldüreceğim! dedi. Ebu Ma'lek:

- İşte malım, al senin olsun; beni bırak dedi. Hırsız:

- Ben malı değil, seni öldürmek istiyorum, dedi. Ebu Ma'lek:

- Biraz müsaade et de dört rekat namaz kılayım, dedi. Hırsız:

- İstediğin kadar kıl, dedi.

Ebu Ma'lek, abdest aldı, sonra namaz kıldı; namazdan sonra ellerini açtı ve:

- Ey Yüce dost, ey Yüce Arşın sahibi her istediğini yapan Allahım! Kimsenin aksine bir şey yapamadığı izzet ve kudretinin hürmetine, kimsenin zulüm ve haksızlık görmediği saltanatının hürmetine, Arşını dolduran nurunun hürmetine şu hırsızın kötülüğünden beni korumanı istiyorum. Ey kendisinden yardım istenen Rabbim, bana yardım et.

Diye dua etti, bu duasını üç defa tekrarladı. O esnada bir atlı belirdi. Elinde demirden bir mızrak vardı, mızrağı atının iki kulağı arasına koymuş bir şekilde süratle hırsıza doğru yöneldi. Hırsız atlıyı görünce ona döndü, atlı elindeki mızrağı ile hırsıza bir vurdu, hırsız öldü. Atlı Ebu Ma'lek'e dönerek:

- Kalk, dedi. Ebu Ma'lek:

- Anam babam sana feda olsun, sen kimsin, bu gün Allah seninle bana yardım etti? diye sordu. Atlı:

- Ben dördüncü kat gökte bulunan bir meleğim. Sen ilk dua ettiğin zaman göğün kapılarının gıcırdayıp ses verdiğini işittim. İkinci kez dua yapınca gökte bulunan meleklerin feryadını işittim. Sonra üçüncü kez dua edince, bana: "Bu, skıntı içindeki bir kulun duasıdır." Dendi. Ben Yüce Allah'tan dua edene yardım ve hırsızı öldürmek için izin istedim. İzin verildi ve sana yardıma geldim." Dedi.

Hz. Enes (r.a) demiştir ki:

"Kim bir abdest alır, dört rekat namaz kılar ve bu dua ile Allah'tan bir şey isterse, sıkıntı içinde olsun olmasın, duası kabul edilir."

SEVGİNİZE ÖNYARGI SOKMAYIN.
DİNLEYİN VE YORUMLAYIN.
HERŞEY, SEVİNCEYE KADAR FARKLIDIR.
SEVDİKTEN SONRA İSE; SEVGİNİN DİLİ HEP AYNIDIR...

Italya'da Venedik‘in
kenar mahallelerinden birinde, bir Cafe-Barda,
espressolarimizi içiyorduk.

Içeri giren müsterilerden biri, barmene
"due caffee, uno sospeso" (iki kahve, biri askida) dedi, iki kahve parasi verdi,
bir kahve içip gitti,

Barmen de duvar üzerinde
asili duran civiye bir küçük kagit asti.

Biraz sonra içeri iki kisi girdi.
Onlar da “trio caffee, uno sospeso"
(üç kahve, biri askida) dediler,
Üç kahve parasi verdiler ve iki kahve ictikten sonra gittiler.

Barmen "aski“ ya yine bir küçük kagit asti. Bunun gün boyu böyle
sürdügü anlasiliyordu.

Bir süre sonra kahveye, üstü basi biraz eski-püskü,
belli ki yoksul bir kisi girdi ve barmen’e
"uno caffee sospeso "(askidan bir kahve) dedi.

Barmen hemen bir kahve hazirladi ve
Yeni müsterinin önüne koydu.
Yoksul kisi kahvesini içtikten sonra para ödemeden
çikti, gitti. Barmen ise duvardaki askiya taktigi kagitlardan birini kopardi,
parçalayip çöp kutusuna atti.

Bu gözlemimizin sonunda, gözlerimizi yasartan,
fakat kesinlikle örnek almamiz gereken bir
"Italyan toplumsal terbiyesi" ögrendik:

Yardim etmek için insanlarin gereksinimlerini belirlerken, yalnizca yasamsal gereksinimlerle
sinirli kalmak zorunda degiliz.
Bir Venedikli için, yasamsal olmasa da kahve,
günlük yasamda önemli bir yer tutmaktadir.

Kahve içebilecek kadar parasi olmayan kisilere yardim edebilecek düzeydeki kisiler, kendileri bir kahve parasi daha ödüyorlar.
Yardim ettigi kisiyi görmedikleri için bu kisiler de daha mutlu oluyorlar,kimden geldigini bilmedikleri bu ikrami kabul eden kisiler ise huzurlu oluyor.

Yardim eden ile alan arasinda, bu caffe-bar'daki garson gibi, köprü görevi yapan kisilerin ise güler yüzlü ve sevgi dolu olmalari gerekiyor.

Içeri giren yoksul bir kisinin
"Bana askida kahve var mi?" diye
sormasina gerek birakmamak için "askida kahve oldugunu" belirten kagit parçalarini kolaylikla görünebilen bir yere asmak ise bu olgunun
çok zarif bir bölümünü olusturmaktadir.

ARKA TAŞ

Orta Asya'da, savasin ok ve yay ile yapildigi dönemlerde Türk savasçilar, arkalarindan gelebilecek bir saldiriyi önlemek için, sirtlarini önceden bu amaçla hazirlanmis bir TAS'a dayarlardi. Bu tas "ARKA-TAS" veya Azerbaycan'daki telaffuzuyla "ARKA-DAS" olarak adlandirilirdi.

"Dostluk" kavraminin zaman içinde, insanin arkasini yaslayabilecegi ve kendisini olabilecek kötülüklerden koruyacagi fikri ile özlestirilmesi sonucu "arkadas" kelimesi "dost" anlaminda Türkçe'mizdeki yerini buldu.

Sirtiniz "arka tas" siz kalmasin..