Hayata Dair - Sayfa 106

Son perdesinde Hayatın


Günahkar bedenimle Tanrıya yalvarışımsın
Ne olurdu
Ölümü yanında tanısaydım.
Sitemkar sözlerini değilde,
Mırıldadığın şarkıları dinleseydim.
Aşkı dökülen gözyaşımda değilde,
Dudağıma kondurduğun buseyle tanısaydım...

İhanetine anlam kaydıran bakışların kaldı
tarihin birinde
Çayımsı bir ayrılıkdı benimkisi
posası dibine çöken.
bütün sıcaklığıyla yudumlayan sen...

ayrılıktı sonunda
elbet vardı hüzün
ayrılanları vardı
tek perdede oynanan aşkın...
tek ve son perdelik oyun sonrası,
yeni afişlere
adını yazdıran
korsan oyunlar sahnelendi
şehir tiyatrosunda...

kalanları vardı
son oyunun
tek ve son perdesinde
perde insede, alkışlanası bakışlarda
yine kalanları vardı
oynun bitiminde....

Perde indi, oyun bitti.
Ayrılanlar başka şehirlerde
başkalaşan sokaklarda turneye başlamakta,
sahtekar afişlerle...

kalanlar ise
kalakalmakta
son oyunun
son perdesinde....


Feyzi Nilüfer

Bahar Kapıyı Üç Kere Çalar

I. Eylül : Şiirçekimli Ay
Bir kırlangıç uçuşuyla girer ömrünüze Eylül...
Eylül şiirçekimli aydır, gri gökyüzü altında hüznü mayalar yüreğimize...
Biz ki tiryakisiyiz hüznün, hem hüzün borcuna sadık bir duygudur, aldığı kadarını vermeden terk etmez sizi, yaşayamadıklarınızı emanete alıp size sormadan geri verir hüzün; ellerinizde bunca yük, şaşar kalırsınız, ne yapsam, nasıl yapsam, kimle paylaşsam diye...
Yalnızlığın payandasıdır hüzün, tek başınalığınıza rağmen dimdik ayakta tutar sizi...
Kimselere sormadan mevsim döner, mevsim dönümünün burgacında nereye koşsan hasrete çarparsın! Ağır gelir bu yalnızlık imecesi, hele eylülde, hele sonbaharda...
"Af edersiniz yanlış numara!" diyen telefonları bile özlersiniz... Bir sese, bir nefese dokunmanın titreten coğrafyasını özlersiniz... Özleminiz hüzne sığınır, hüznünüz size...
Ne sıkan ne de bırakan bir avuç içi gibi tutup elinizden hüzün, zamanı gezdirir size kış boyunca, zaman zaman matitas...

II. Titremesini Bilmesen Öleceksin
Zarafet içinde yağar, üşüten dokunuşlarıyla manzarası güzel kar... Sinsi bir güzelliktir, ayaklarının ucuna basa basa gelip zamanlarınızı dondurur kar... Sanki titremesini bilmeseniz öleceksiniz...
Kurt, kuş üşüşür sonbaharın içinizde bıraktığı tortuların üzerine, eşelenir de eşelenir, bir soran çıkmaz "Keyfin nicedir?" diye.
Kar yağar, sen susarsın, hüzün terbiye etmiştir uslanmaz yüreğini, kar yine yağar, sen yine susarsın... Sen susmaya alışınca, karın yağışını beklemeden de susarsın... Kuruyan dudaklarınla susarsın gürül gürül akmaya...

III. Cemre Baharın Kapı Tıklayıcısı
Bahar kapıyı üç kez çalar...
Baharın öncü ve tek birliği cemre, bilir gibi içindeki hüznün artık yaralayan varlığını; yetişir ellerinde umutlar, ellerinde cümbüşlü şarkılar, ellerinde halay başı duygular, çıkagelir, çıkagelir de yalnızlığın artık boğan parmaklarını çekip alır birer birer boğazınızdan...
Ürkek serçeler gibi girer hayatınıza baharın müjdecisi, toprağa giden yolda uğramadan önce suya havanın hatırını sorar cemre...
Ömrünüzdeki dengeyi koruyan muhasebecinin iki kalemi vardır, biri Eylül biri Nisan... Yazdıkça Eylül, hırslanır Nisan... Eylül hüznünün ağırlığını dengeleyebilmek için Nisan'ın coşkusuna götürmek üzere kapıyı üç kez tıklatır cemre...
Silkinen doğa ile birlikte silkinir ömrünüz...

Ah Cemre!
Ah cemre, yarin titreyen dudağına hapsedersin sıcaklığı, içimizdeki nehrin akışına güç verirsin, sevdiklerimize dokunma isteğini uyandırır, erik ağaçlarının çiçeklerine yoldaş kılarsın bizi.
Hadi bir kere daha dokun, aşık et bizi... Bin ah işit!

alıntı

Dünya

Gözlerimi açtığımda ilk seni gördüm
Bazı gün oldu çok güldüm
Bazı gün oldu çok üzüldüm
Senden hayır gelmez ey dünya

Ben hiç kimse için oturup ağlamadım
Dert ve kederimi hiç kimseyle paylaşmadım
Yenik düştüm bu hayata
Senden hayır gelmez ey dünya

Sevgi yerine dert verir sana
Toz pembe hayaller döner hüsrana
Çile odur dert odur
Senden hayır gelmez ey dünya
Makanze & Tûana

Pembe Hayat
Mavi maviydi gökyüzü.
Pembemi pembeydi hayat.
Rüzgar gibi geçti,
Geçen neydi!
Gençliğimmiydi o giden?
Çocuktuk bir zamanlar,
Şimdi büyüdük,büyümekten birşeyler umarak.
Geçmişten kalan miras neydi?
Anılarmıydı arta kalan...
Ne geri dönebilirim
Ne fazla ileri gidebilirim.
Değişen dünya,
Birde insanlar!
Ya geriye kalanlar!
Yine dünya ve yeni insanlar..!

Kemal Kara

Hayat Toprak Altında

eğer ki ;
köstebekler her işe el atmışsa
generaller kurşunlanırsa
emekli olduğunda

kavgalar göreve soyunursa
sabaha dek sürerse top sesleri
kan gölüne dönüşürse sokaklar
ve yürekler dolaşırsa
kan gölünde tınmadan

hayat toprak altıdır
toprağın altındadır

kızlar on beşinde kaçarsa evden
delikanlılar giderse
bir urganın ortasında
ölümle barışmaya

umutlar el pençe divan durursa
hüzünler karşısında
en güvendiğin dağdan
ansızın gelirse sancılar yüreğine

kar öfkeyi yazarsa
kirpiklerin arasından
dökülen yaşların düştüğü yere

ve yine
tarifi mümkün olmayacak şekilde
onlarca anlamsız ve değersiz hayattır
ve onun yeri toprağın altındadır

</B>
isimsiz kral

Hayattan Geçtim


Bu gece hayatın bütün
Gerçeklerinden vazgeçiyorum
En sevdiğim arkadaştan
Tek dostum sigaradan…

Mafyada silahımı
Karakolda resmimi
Cezaevinde ismimi
Bu alemde tespihimi bıraktım
Varsın Başkaları aşık olsun
Varsın Başkaları ölsün…

Mustafa Çamlıbel

Hayat Dediğin


Üzerinden geçilen köprüdür çoğu zaman
Hatta odun parçası aleviyle ısınan
Bazen bir dostun kapısı yüzüne kapanır
Menfaat pazarı senin hayat dediğin...

Sevinmek ve üzülmek, gülmek ve ağlamak
Bazen umut edip bir ümide bağlanmak
Didinerek yazdığını kolayca karalamak
Yazboz tahtasıdır senin hayat dediğin...

An gelir doğan bebeğin ağlayışıdır
Gece narasıyla uyandığın sokağın ayyaşıdır
Birgün gelir senden geriye kalan mezar taşıdır
Bir doğuş birde batış senin hayat dediğin...

Bir sırdır bazen gizlediğin
Bir ayrı kalış ölümle erken gelen
Bazen sefalettir bazen de görkem
Ölümün çözdüğü sır senin hayat dediğin...

Bir genç kızın toz pembe hayalleri
Bir demircinin nasır tutmuş elleri
Bazen kavak yelleri bazen umut selleri
Yaşamakla da bitmez senin hayat dediğin...
Tülay Demir