Hayata Dair - Sayfa 123

hep,
çok bilinmeyenli denklem oldum...
bilinmeyecek bir şeyim de yoktu aslında,
ama;
ne toplandım,
ne de çarpıldım.
hatta,
kayda değer bulunup,
çıkarılmadım bile.
sadece bölündüm...
sadece bölündüm...
ve... bölündükçe de ufalandım...

hiç bir zaman,
huzurla başımı koyamadım yastığa.
hep gelecek kaygısı doldurdu yüreğimi;
aç insanlar,
mazlumlar,
kimsesizler...
tıka basa doldurdu düşlerimi.
üçkağıtçılar,
zalimler
ve namussuzlar,
karabasan gibi hep üzerimdeydiler...

bazen;
okyanuslar kadar derinlere dalmak istedim,
diz boyu sularda boğuldum.
oysa;
yıldızlar kadar çok,
yıldızlar kadar kalabalıktım.
ancak;
onlar kadar yalnız,
onlar kadar sahipsiz bırakıldım...

hiç bir yeni gün,
umutla karşılamadı beni...
yürüyeceğim yol,
gideceğim adres hep belliydi.
bir mahkumun voltaları kadar hırslı olsa da;
bir mahkumun voltaları kadar anlamsız
ve bir mahkumun voltaları kadar
sınırlı kaldı adımlarım...

tek şekerli çayım,
sabahın yedisiyle yirmi ikisinde.
orta şekerli kahvem,
gecenin ilk sıfırlı saatlerinde oldu.
çok şeker sevgilim ise
şiirlerimin dışına çıkamadı...

dilekleri hep ben tuttum,
onlar hep başkalarına çıktılar.
hep kapı aralıklarına sıkıştı mutluluklarım,
çektim, çektim çıkaramadım...

ey! hayat...
sen,
sadece bir masalmışsın,
sana hiç bir zaman inanmadım....
ben,
sefilleri çok oynadım,
ama hep gerçekçi oldum.
ben,
masallarda hiç oynamadım.
işte bu yüzden;
seni,
ne Anka Kuşunun kanatlarında,
ne de Kaf Dağının ardında
hiç bir zaman aramadım...

Ömer Osman Avcı

Hayat
Hayat bir nefestir aldığın kadar
Hayat bir kafestir kaldığın kadar
Hayat bir hevestir daldığın kadar
Önün mezar sonun mezar, unutma!

Hayat bir muamma çözdüğün kadar
Hayat bir seyahat gezdiğin kadar
Hayat bir duygudur sezdiğin kadar
Yönün mezar, sonun mezar, unutma!

Hayat bir yaygıdır yaydığın kadar
Hayat bir saygıdır saydıgın kadar
Hayat bir kaygıdır, duyduğun kadar
Yönün mezar, sonun mezar, unutma!

Hayat bir çıkıştır, çıktığın kadar
Hayat bir bakıştır, baktığın kadar
Hayat bir bıkıştır, bıktığın kadar
Önün mezar, sonun mezar, unutma!

Hayat bir rüyadır, yorduğun kadar
Hayat bir cevaptır, sorduğun kadar
Hayat bir seraptır, gördüğün kadar
Yönün mezar, sonun mezar, unutma!

Hayat bir olgudur olduğun kadar
Hayat bir dolgudur,dolduğun kadar
Hayat bir bulgudur, bulduğun kadar
Önün mezar, sonun mezar, unutma!

Bal der hayat böyle, yokuş iniş var
Geldiğimiz gibi, bir de dönüş var
Sonunda tahtadan at'a biniş var
Önün mezar, sonun mezar unutma!

DOSTLUGUN DEGERINI BILENLERE

Dostluk Zor zamanlarda kucaklaşmak,
Ekmeğini paylaşmak,
Ayni yıldıza bakarken bir kaç damla gözyaşı akıtmak,
Ve ayrılırken buğulu gözlerle bakışabilmektir dostluk…”

Bir dostunuz olsun!
Gecenin yarısında "Acaba ..!" demeden
arayabileceğiniz, Arayıp "Derdim var..." dediğinizde, derde derman
sesiyle ruhunuza hayat üfleyen nefesini
hissedebileceğiniz, Arayıp "Seni Allah için seviyorum" diyebileceğiniz,

Kapısını çalıp "Haydi gidelim!" dediğinizde merdâne
ve hasbî, "Nereye?" diye sormayacak kadar sizden
olduğunu bildiğiniz,

Eşinizi yani şerefinizi ve namusunuzu, çocuklarınızı
yani istikbalinizi gözünüz arkada kalmadan kendisine
emanet edebileceğiniz,

Kalbinizi, hissinizi, ruh dünyanızın engin
ufuklarını merhametkâr maviliğiyle kuşatmasına "Evet"
diyebileceğiniz,

Düşüp sürçtüğünüzde sizi siyanet kanatlarıyla himaye
eden ve size uzattığı eline elinizi tereddütsüz
verebileceğiniz,

Ihtiyaç duyduğunuz yer ve zamanda "Kimim var ki..?"
demeden "Ben varım!" nidâsıyla sizi kendisi gibi
hissedebilecek,

Dostum, sevdiğim" dediğinizde aklınızdan şüphe ve
tereddüte dâir kırıntıların dahi geçmeyeceği, samimi,
candan Ve... Sizde siz olmuş, sizin onda o olduğunuz . . . Bir dostunuz olsun.

ADINA DOST DERLER
Hani vardır ya her yerde, hissetmek istersin onun varlığını.
Hani hep yanı başınızdaymış sanırsınız, ismini söylersiniz dalgınlıkla, her an berabersinizdir.
Yanında olduğunu unutuverirsin bir andan sonra, sonra üzüldüğünde o sımsıcacık kollarını acar sana,
sarılır ağlarsın omzunda doya doya...
Senin sorununu kendi sorunu gibi benimser, bir kolun bir bacağın olur adeta ayrılmak istesen de koparıp atamazsın.
Bir türlü sevindiğinde ise senden fazla mutluluk duyar.
O senin için farklıdır bütün insanlardan, tabii sen de onun için.
Aranızdaki sevginin bitmesine izin vermezsiniz, kimse bozamaz aranızı, kimse araya girmeye dahi cesaret edemez .
Ne zaman yardıma ne zaman insana ne zaman dosta ihtiyacınız olsa hep yanınızda bulursunuz, kendini adeta sizin için ayarlamıştır.
Beraber gülüp beraber ağlarsınız , daima olumlu özellikler verirsiniz birbirinize.
O sana gülmeyi öğretir sen ona kahkaha atmayı,
O sana emeklemeyi öğretir sen ona yürümeyi,
O sana okumayo öğretir sen ona yazmayı ve bu böyle sürüp gider....
İşte bunun adına DOST derler...
Hayata hiçbir şeyiniz olmasın ama hep bir dostunuz olsun...