Sonsuz Aşk - Sayfa 112

G e c e

Ben gecenin en çok,
adını seviyorum.

Bir kere asildir gece...
Sonra karanlıktır.
Yüzlerdeki sahte tebessümler,
Yalan gülücükler,
Anlarsınız ya.
Sonra nefes alır çiçekler.

Arka odada bir ayin vardır,
Bense bir yangını doya doya yaşıyorumdur bu gece.
Elimde bir mücevher kutusu tutuyorumdur...
Mücevher kutusundaki afyon ruhunu,
şöminede yanan son ******nin nefesi karışır
Ateşe gizli düşen silüete.
Süre baygın,
Kaygı sarhoş,
giz gözlerimde sarhoş.

Bebek kucağımda
ve
a
y
r
ı
n
t
ı

ayrıntı sırtıma geçirdiğim bin yıllık paltoda,
ayrıntı usul usul hayatı adımlayan saçlarımda.
ayrıntı ne kadar yağlasan da yine gıcırdayan kapıda.

Kapıyı açık unuttum,
Bir avuç su kadar masumsun oysa.
Zamanı yakabilir misin suyla?
Yap o zaman! Hadi ne duruyorsun!

Umutsuzluğu demin çöpe attım.
Biten şarap şişesiyle.
Gözlerimi mücevher kutusuna koydum.
Yatağıma girdim, mezara gömülen ceset gibi.
Geç kalıcağım dünden belliydi Ağustos`a.
Geceyi seviyorum dost!

Ben,
Gecenin
En Çok
Adını Seviyorum.!!

Ömer Kutlu

Sonsuz aşk, sonsuz şiir!


ay’a bakarak düşünürüm sevdiğimi ben,
bilirim ki yakamoz olmazdı,
ay olmasaydı!

ne zaman bir yakamoz görse o,
belli etmez gerçi
beni hatırlar akşam vakti
ama adı gibi bilir o,
ıslaklık kaderimdir benim
ömrüm boyunca ona,
yakamozlar gibi!

boşuna düşünmem onu
gündüz vakti,
neden düşüneyim!
ister yağmurlu olsun hava, ister bulutlu
güneşle bir tutarım varlığını,
dokunuşlarında,
onun sokuluşlarında dolaştırırım, ısıtırım kanımı,
ve gözlerimi kamaştırır ışıktan bir buğu,
bende inadına, daha çok açarım!

düşünülür mü hiç,
gece vakti
güneşin ışığıdır aslında ay ışığı
gece olunca zannedilir mi ki
aydınlatmaz güneş denizi
sahiden benim kadar
duygusuz mudur onlar?
beceriksizler midir ki
buna da kafa yorarlar mı acaba?
bir aşk şiirinin sonu, neden getirilemez

tam da aşkın vakti!