Sonsuz Aşk - Sayfa 15

Kimseye Soramıyorum Seni

Sponsorlu Bağlantılar

Kimseye soramıyorum seni!
Kirlenme diye hiç öpmedim ya...
Belki başkasını seversin diye,
hiç söylemedim sana sevdiğimi.
Bilmiyorsun, boğazımda düğümsün!
Yutkunsam gideceksin,
yutkunmasam...
Ölürüm...!




GECEYDİ SENİ BANA GETİREN

Geceydi seni bana taşıyan... Sen geceye yakındın bende sana... Ağır aksak işleyen zamanın düşürdüğü tuzaklardan kurtulup geldin, hoş geldin... Korkularınla, sırlarınla ve sadece gözlerine derin bakanların görebileceği acılarınla geldin, iyi ki geldin...



Bekleyişlerimin içime hapsettiğim özlemlerim vardı. Nicedir kimseyle paylaşamadığım hüzünlerim, soramadığım sorularım... Hatırladığımda yüreğimde yaratacağı korkunç sızıyı duymaktan korktuğum için beynimin bir köşesine fırlatıp attığım bir daha hiç dokunmadığım anılarım vardı. Şimdi özgür bıraktım özlemi... Şimdi hüzün de sevinç de doyasıya yaşanıyor bende... Sorular cevabını buluyor, anılar canlanıyor; çünkü sen geldin...



Susmak ne çok akıllandırmış beni... Ne çok biriktirmişim kelimelerimi... Bir bir dökülürken dilimden sevda sözcükleri senin o tedirgin duruşun bile durduramıyor beni... "Seni soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum", yüreğimi bir yelken gibi açtım, seninle dolduruyorum. Seninle olmanın, seninle yaşamanın ve zamanı sadece seninle paylaşmanın eşsiz hazzını duyumsuyorum, ne iyi ettin de geldin...



Bir büyüysen bozulma!.. Bir hayali yaşıyorsak kaybolma!.. Hep biz çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini, bırak kendi halinde kalsın... Ruhuna talibim ben, asıl gerçek bu... Kaçışlardan bıkmış, hep yarım kalmış ruhumda bir tek seninle doyuma ulaşacak, kendini bulacak... Dedim ya, sen geldin...



Birde mavi var öyle ya; nereye saklamıştım maviyi, kimlerden saklamıştım da yok sansınlar istemiştim?.. Bak, güneş bile mavi mavi parlıyor görüyor musun?.. Yavaş yavaş yok oluyor yüreğimin gri katmanları... Maviyle anılıyor görebildiğim her şey... En çok maviye tutkunum ben, bu yüzden mavi sen oluyorsun, çocuk gibi seviniyorum... Sen maviyle geldin...



Sahi, çocuk olmayı ne kadar çok özlemişim ben... Senin içindeki çocukla oynayacak bendeki çocuk... Yalansız ve saf olacak, kumdan kaleler yapacak, seni içine koyacak... Kaleyi yıkacak, seni kurtaracak, kahraman olacak... Çığlıklar atacak, yorulmayacak, sensiz hiçbir oyunda ebe olmayacak... Korkma, içindeki o çocuk hep yaşayacak, kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğim. Çünkü sen o çocukla varsın, o çocukla geldin. Yoktum ben, senden önce yoktum sanki... Sen geldin; varlığını bildim. Sen geldin; bir dokunuşun, bir öpüşün nasıl da büyük bir hazza dönüştüğünü gördüm... Sen geldin; ben oldum, aşk oldum. Sen geldin... Ama ne güzel geldin...

BEN SENİ SEVİYORUM
SEN GEZMEYİ
ÖYLECE DURMAYI SEVİYORUM BEN
DURUP ARKANDAN BAKMAYI
SEN YÜRÜMEYİ SEVİYORSUN; AMA ARKANA BAKMADAN
YAPRAK SEVİYORUM BEN YAPRAK
KURU YAŞ AYIRMADAN
SEN EZMEYİ SEVİYOSUN NEYİ EZDİĞİNE BAKMADAN

DORUKLARDA SEVDAM Buna ne diyorlar bilmiyorum?
Baktığımda gözlerine;
Işık var, yıldız yok.
Gözlerin var.

Derince baksam
Karlı doruklardan düşüyor gibi,
Uçuyor gibi,
Saçlarının rüzgarında nereye gideceğimi bilemeden,
Uçuyor gibi,
Bulutların arasında kaybolarak.

Derince baksam,
Buzdağı zirvesinden buzlar parçalanıyor.
Serin dalgalar açıyor damarlarımı,
Sanki ısınıyor bedenim.
Kalbim eriyor.
Ben yok oluyorum.

Derince baksam.
Hani cesaret edemem
Ama bakarsam
Sonrası bir yakamoz
Ve sonrası bir hayal.

Doruklardaydı sevdam,
Her yer siyah beyazken
Ben mavi düşlere dalacaktım.
Umudu elimdeki suya yansıtıp,
Toprağa damla damla düşürecektim,
Her birinde bir umut olacaktı
Her birinde tek bir sevda olacaktı.

Gerçekten Sevmek

O durmadan kaçıyor;
sen ardından gitmiyorsan;

o günün her saatinde saklanıyor,
sen yollara düşüp deli divane aramıyorsan;

o sana acıların en büyüğünü tattırıyor,
sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan;

boşuna aldatma kendini,
onu sevmiyorsun demektir.

Elindeki içki kadehinde,
dudağındaki sigarada ,
okuduğun kitapta,
mırıldandığın şarkıda,
söylediğin şiirde,
gördüğün rüyada
ve yaşaman için
ciğerlerine doldurduğun havada
o yoksa;
Onun vazgeçilmezliğini anlamamışsan;
onu sevmiyorsun demektir.

Renkler onunla değerlenmiyorsa,
örneğin onsuz kırmızı kırmızılığının,
mavi maviliğinin farkında değilse,
beyaz yalnız o giydiği zaman
güzelliğini haykırmıyorsa,
sabahları onu görünceye kadar
güneş doğmuyorsa
ve onsuz gökyüzü geceleri
aya, yıldızlara
hasret değilse
onu sevmiyorsun demektir.

Sokakta gördüğün her yüzde
ondan birşeyler aramıyorsan,
güzel bir manzara,
hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa,
uykudan uyandığın zaman
yaşamakta olduğundan önce
onu hatırlamıyorsan,
omuzlarına dökülmüş saçları,
bir sis perdesinin ardında
her zaman gülen,
ışık saçan gözleri
aklına gelmiyorsa,
durup durup avuçlarının
sıcaklığını özlemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Dünyada yaşıyan öteki insanların
senin için hala bir değeri varsa,
ona karşı tutumunu
toplumun köhne ve manasız
kurallarına göre ayarlıyorsan
ve açık açık
sanki var olduğunu haykırırcasına
sevgini söylemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.

Yok o senin için
herşeyden değerliyse,
gözünü yumduğun anda
onu görebiliyorsan,
o bütün şarkılarda,
bütün şiirlerde,
bütün resimlerde ise,
ona muhtaç olduğunu
söylemekten utanmıyorsan,
senin içten ve büyük sevgine
karşılık vermiyeceğinden
korkmuyorsan,
bütün bencil duygularından
sıyrılabilmişsen
onun için herşeyi,
ama herşeyi yapacak gücü
kendinde buluyorsan,
her hali sana
ayrı ayrı güzel geliyorsa,
karşısında kendini
bir çocuk gibi hissediyorsan,
istediği anda onun için
ölebileceksen,
onun için yaşıyorsan
ve yine onun için
bildiğin bilmediğin
bütün düşmanlıklara
karşı koyabileceksen,
o her geçen dakika
sende biraz daha büyüyorsa
ve kendi kendine bile
çok sevdiğini bütün
samimiyetinle,
inanmışlığınla
itiraf edebiliyorsan,
bir gün o seni hiç,
ama hiç sevmediğini söylese bile,
senin sevginde azalma olmayacaksa
ve ölünceye kadar onu aşkların
en ölümsüzü ile sevebileceksen;
işte o zaman
onu seviyorsun demektir.

O sana sevmeyi,
gerçek aşkı öğretti.
Sen onu hep sevecek
ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın.

O, hiç sen olmasan bile,
seni bir parça sevmese bile...


Ümit Yaşar Oğuzcan

Sonsuz Aşkım

Gecenin koyu karanlığı bastı yatağıma
Penceremden özlem esti usulca
Gözlerimi kapattım seni hayal ediyorum
Bitmesini istemiyorum aşkımızın..

Her saniye artıyor sana özlemim
İçimde büyüyor sevdan dinmiyor
Dayanamıyorum sensizliğe biriciğim
Ya senleyim ya da ölüyüm..

Gece sabahı çağırdığında
Aniden açıyorum gözlerimi
Seni görebilme ihtimalinin getirdiği
Ve götürmesini istemediğim heyecanla..

Öyle seviyorum ki seni ben
Sen artık benim bedenimden bir parça
Benliğime işleyip ruhum oldun
Her anıma kazıdım adını..

Bakışların eritiyor içimi
Ellerin terletiyor ellerimi heyecandan
Dudakların dudaklarımı çekiyor
Ve bedenin bedenimi ateş gibi yakıyor..

Her gece senin hayalinle uyuyorum
Sarılıyorum yorganıma sıkıca
Sonra da öpüyorum yastığımı sen diye
Sen benimsin ben de senin, sonsuz aşkım.!

Hakan Özarslan

Aşkıma Haykırış


Gelincikler gibi bir mevsim değil
Dört mevsim seviyorum ben seni.
Seviyorum, diyorum ama
Sevgime karşılık bile alamıyorum.
Şunu bil ki;
Gün geçtikçe sana olan aşkım artıyor.
Al canımı Azrail al da kurtulayım bu sevdadan,
Tanrım yaradan sensin, affet beni,
Biliyorum senden ölüm isterim, çünkü
Ölümdür bana bu sevdayı,
Unutturacak tek şey..
Belki de otların arasında bulduğum,
Dört yapraklı yoncaydın sen
Unutmak kolay değildir bu yüzden.
Belki bugün nokta koymak istiyorum bu sevdaya
Ama, yarın olunca ya yepyeni bir
Paragraf açamazsam,
Korktuğum tek şeyde budur zaten
HALİL BEŞLİ

AŞK BENİ GEÇER

Çünkü bacakları uzun, mesafe tanımıyor
Çünkü rüzgârın altında, büyük deneyiminde
Elbette aşk beni geçer haritayı kendi çizmiş
Dağları iyi biliyor, nehirleri de

Bir ateşin koynunda uyuyorken bile geçer
Serin su başlarında dinleniyorken bile
Ve ben onun peşinden kurşun olsam yetişemem
Okyanusa vardığında göle gelmiş olur muyum
O çınar olduğunda yaprak olur muyum ben?

Bir dille yetinirim, bütün dilleri öğrenmiş
Dumana tanım ararım, yangınlardan geçmiş o
Ben merdiven arıyorken çoktan çıkmıştır göğe
Bir kadının saçlarına takılıp kalmış iken
Ruhunu ele geçirmiş binlerce sevgilinin
Bende bir esimlik yel, onda her zaman deprem
Elbet aşk beni geçer
Tren raylarınin üstünden

Aşk şiiri yazdığımı sanırım, ne hafiflik
Destanı bitirmiş olur ben çıkarken ilk dizeden
Uçup gitmiştir evet dünyayı kanat eyleyip
Ben iki teleği yan yana getirmişken

Aşk beni bir daha geçer
Tren raylarınin üstünden