Affetmek - Sayfa 17

Beni Affet

seni çok kırdım
hanenin içine bile sızıp ızdıraplar
çekmene sebep oldum
bana karşı olan zerre kadar bile olan sevgini
nefrete dönüştürdüm
sana karşı olan sevdamın her geçen gün artmasına rağmen
aklım başımda değil seni düşünmekten
sana karşı olan sevgimin sonsuzluğuna rağmen
aptallık yaptım galiba
bana karşı olan zerre kadar sevgini de bitirdim

senle konuşmaya cesaretim olsa
senden özür dilesem ve beni affetsen
geriye dönüp yaptığım hataları silebilsem

ama imkansız hanene kadar girdi
adım
adım
lanet olsun aklım başımda değil
güneşin doğmasının bir anlamı yokken
hayata bağlanmanın bir anlamı yokken
herşeyin anlamsız olduğu
hayatımda sığınacağım bir limandın
belki de
yaktım yıktım o limanı
artık yaptığım hatayla sana karşı beslediğim sevgiyle
sonumu bekleyeceğim
ve bu sefer yemin ediyorum bir daha aşık olmayacağıma sevmeyeceğime
çünkü sen benim son aşkımsın
sen benim ölümüne tutulduğum son sevdamsın

ben seni kendi hatalarımla kaybettim
hayatın tüm güzellikleriyle
hayatı yitirdim
hatalarımla
yaşamanın geleceğe umutla bakmanın
çalışmanın gülmenin düşler kurmanın
bir anlamı yok
her gece sabah olmasın
olursa uyanmayayım diye dua ediyorum

şunu bilmeni de isterim seni herşeye inat ölümüne sevdim
beni afeder misin....


Ahmet Doğru

Ve sana nefretini bırakayım....

Hadi git...
Gözlerimi ellerimi bastırarak yumdum...
Karanlık dört bi yanım.
İki duvar arasına sıkıştırıp ezerek git...
Düşüncelerime silah sıkarak , zorbalıkla kabul ettirdiğin
Tüm duyguları
Bana bırakarak git...

Sandalına yüklediğim sevinçlerin küçük kalbini dağıtarak git...
Bırak kanım aksın
Bırak hırçınlaşayım...
Ve sana nefretini bırakayım....

Affet Beni
Ve bir gün olur da
Dönersen geri bana,
Sanmam ya hani,
Dönersin belki
Bakmaya yüzüm olursa yüzüne
Affet diyeceğim
affet beni...

Yağmurlu akşamlarda
Dışarı çıkardık hani
Sırılsıklam olurduk ikimiz de
Ve bağıra bağıra
Şarkılar söylerdik birbirimize
Bağıra bağıra
"Beni sevdiğini" söylerdin bana
Ve şimdi de
Bağıra bağıra söyle diyeceğim
Beni affettiğini.

Hiç unutamam o günü
Nasıl unuturum ki.
Yine yağmurlu bir akşamdı
Ve biz her zamanki gibi
Isınıyorduk yağmurun altında
Birden bir rüzgar,
Hafif bir ürperiş...
Ve ben o gece nasıl;
"Git, git ve bir daha geri dönme" dediğim gibi
Şimdi de;
"Gel, gel ve bir daha bırakma beni" diyorum
Ve bir de;
Söz veriyorum bir daha seni kırmayacağıma dair.

Ve bir gün olur da
Dönersen geri bana,
Sanmam ya hani
Dönersin belki.
Kırdığım bir kalbi
Onarmak için
Dalından kopardığımız
Gülü göstereceğim sana.
Neler yaşamadığımızı,
O günleri hatırlamanı isteyeceğim.
Ve bir de içimden geçen
Biraz fiyakalı,
Biraz da saçma sapan
Kurduğum bir kaç cümleyi söyleceğim sana.

Başımı öne eğip
Affet diyeceğim
Affet beni...

Erkan Umut Taştan

Affetmem Seni
Sakın ola merhamet bekleme benden,
Ben Tanrı değilim, affetmem seni.
Sen medet umarken yedi kat elden,
Seni bahışlayıp kahretmem seni.

Pişmanım demişsin son mehtubunda,
Üzgünüm sevgilim dönemem geri.
Yaptığın hatayı anlasan bile,
Kahır zindanından azletmem seni.

Dünyada bit tek sen, birde ben kalsam,
Ben yanlız yaşarım! İstemem seni!
Ömrünce hatırla bu son mektubu,
Azrailim olsan beklemem seni...

Seni Ben Affetmem Allah AffetsinBir zamanlar benim tek sevdiğimdin,
kıymetim bilmedin,ihanet ettin.
Geçipte karşıma af diliyorsun,
seni ben affetmem Allah affetsin.

Kâlbimi alıpta avuçlarıma,
gelmiştim ben senin bir gün kapına.
Kahkaha atarak dalga geçmiştin,
seni ben affetmem,Allah affetsin.

Maziyi ben sildim,sayfalarımdan.
Yıllarca hep kaçtım,hatıralardan.
Acındır kâlbimde onlardan kalan.
Seni ben affetmem,Allah affetsin.

Ruhumda bir mezar yaptım ben sana,
seni ve aşkımı oraya gömdüm.
Artık sen benim için bir ölüsün.
seni,ben affetmem,Allah affetsin,
Erman Ulusoy

Gelirsem Affet


göz yaşı döktürdü bitmeyen yıllar
sensiz yürü yürü çekilmez yollar
sensizlikten bıktı bu çaresiz kollar
bu şarkıyı söyleyip gelirsem affet

yaşayamam artık ben bu kahırla
oynamışım kendi hayatımla
gözümden akarsın damla damla
bu şarkıyı söyleyip gelirsem affet

sıcaklığın yok inan yorganımda
geceler soğuk olur yoksun yanımda
hala sevgin dolaşır damarlarımda
bu şarkıyı söyleyip gelirsem affet

böylesi daha iyi olur sanmıştım
bu şiirleri inan sana yazmıştım
her gece sevgini yaşatmıştım
bu şarkıyı söyleyip gelirsem affet
Yakup Paslı

Bu sevdanin deli sularindan catlasa da sarniclarim, bozulsa da yapilarim, sularini emecek suskun sessizligim.
Ekmegimden dusurdugum lokmalari serceler kapar, firtinalar azdirir denizlerimi ve icimde bir yunus aglar.
Ruhumun talanlarinda teninin yaniklarini gorur, sarhos kelimelerim basini dondurmesin diye kendi kanatlarimi oksarim.
Sozlerinin kilometrelerinde ben yiter, tesekkur ciceklerinin bahcelerinde sallanir, yalniz seninle tamlanirim.
Sevda kagnilarimin gectigi tarlalarimda arpa boyu yol almistim.
Cift basli bir ask oyununda bir ben sahne almis, bir ben kendimi alkislamistim.
Daglarimin engebeli yollarinda kendi surume coban, kendi agilimda acilarimi sagmistim.
Sensizlik pazarlarinda askima cigirtkan, yalniz kendi dunyamdaki sarkilara bezirgan olmustum.
Ruhunun sarmasIklarini budadikca yildizlara tirmanan bir sevda oluyor acilarimiz.
Bazen hasatlara yelteniyor, kimi de nadasa aciyoruz gonul tarlamizi umarsiz.
Yasadiklarimi dilime doladigima aldirma yangin duruslum.
Dilinden dokulen gerceklerdir yolumu aydinlatan kandilin.
Sesinin tellerine dokunarak caldigim gonul sazimda yanik bir uzun havaya donusur turkumuz.
Ne daglar, ne ovalar, ne de bulutlar gizleyemez yuce sevdamizi.
Yunus gozlerin, efsunlu sozlerin, lale bahcelerin oluverir dizelerim.
Mizrabim titrer, sozlerim gurler, dilim askini soyler ve bu yurek seninle gumburder.
Ben seninle, yeni safaklarin gulumsemesi, yeni asklarin sozcusu olurum.
Bilinmeyen, belki de hic gidilmeyen denizlerin tayfasi olurum.
Bu sevdanin deli sularindan catlasa da sarniclarim, sularini emecek suskun sessizligim.
Sorma bana, yoksullugumun adini koyamam.
Ekmegimden dusurdugum lokmalari serceler kapar, ruzgar dagitir saclarimi, firtinalar azdirir denizlerimi ve icimde bir yunus aglar.
Ruhumun talanlarinda esmer teninin gunes yaniklarini gorur, sarhos kelimelerim basini dondurmesin diye kendi kanatlarimi oksarim.
Sen ki, karsimda oturan bir yakamoz isiltisi gibi bakarken gozlerime bir virgul, iki sozcuk sonrasindaki noktamsin benim.
Bu parcalanmisliklarimin unlem tutuslarinda boyutumu zorladigin anlarda kaybetmelerim de bu yuzden kendimi.
Yuregimi paraladigin, ruhumu oksadigin, kimi de saclarimi ellerinle taradigin anlarda ben kimliksiz bir sair, dudaklarima pinarlarini verdigin anlarda da yeryuzunun en delismen kisisi, en mukemmeli olurum.
Alinca kalemi eline karanliklarin tulu kalkar oysa evrenin pencerelerinden.
Beyaz bir guvercin tesekkur sozcuklerini ulastirir ulkeme.
Catilarima duasiz yagmurlar iner, usumus ellerim isinir, yuregimin tum ocaklari harlanir ve sundugun ask sarabiyla sarhosluklara belenirim.
Oysa ki, yunus gozlerinde martilar ucusur, dudaginin kenarindan caldigim panzehir tuzlarla derdime dermanlar yaratir, seni sevmelerin ulkesinde ben cilgin bir muzikle demlenirim.
Icimizin kati yalnizliklarinda yururken kaplumbagalar, yesil otlarimizda kosarken tavsanlar, gozumuzun yaslari, yuregimizin yalvarili sozleri de bitecek elbet.
Sozumuz azalmadan, gulusumuz bozulmadan ve sevgimiz firtinalara tutulmadan dag basinda bir yerde, belki de kutuplarda bile bulacagiz biz birbirimizi.
Icimizin limanlari tarumar olsa da, sozcuklerimiz talanlara da ugrasa biz birbirimizin sig sularinda nice sevdalara yol gosterecegiz seninle.
Hileli harclardan karilmis, kurtlu kerestelerden catilmis, karisimli boyalardan suslenmis ve sevgisiz imzalarla karalanmis bu omur yapisinda
korku faizi odenmemis bir borc gibi durur oysa.
Yipranmis, haksizlik gormus, paylanmis ve azarlanmis nice cocuklarin doldurdugu bu hayat kresinde biz siir dokuruz ak kagitlara.
Atlas yelkenleri yuregimizle sisirir, gucsuzlugun kol gezdigi denizlerde
sevda icin kiliclarimizi cekeriz. Biz dogmadan, kundagimiz atilmis kuyulara.
Ciplak ve yelesiz kosumlarimizla elbet varacagiz uzak ulkelere.
Utangac opuslerle, hayali sarilislarla ve agrili ruyalarla doneriz arada bir kendimize.
Ozlemin hasret olup yagdigi ve maddelerin sunepe dusunceleri savdigi bir hayat gezegeninde bulusuruz sozcuklerimizle.
Icimizin degirmenlerinde sozcukleri ogutur, acimizin firinlarinda ekmek olur kurariz ask soframizi herhangi bir yerde.
Toprak testilerden sularimizi icer, cikinimizdaki hurmalari sunariz birbirimize.
Izdusumumuzun dustugu denizlerde gokkusaklarini resimler, olumsuz karelerde birbirimizi ne cok sevdigimizi yeniden anlariz.

Sil Baştan

aldım başımı geldim yine
eski rüzgarlardan arta kalmış kendimle
denilmiş ve denilecek bütün sözlerimle
martılar konuyorken inmiş süngüme
aldım başımı geldim yine

kül vaktinde doğup yeniden ölmeye
titrek alevlerin yaktığı seslerimle
düşüyordum kimselerin gölgelerinde
yenik sensizliğimde alelacele
aldım başımı geldim yine

yeniden alıp başımı gitmeye...


isimsiz kral