Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 63

Dağlar Ters Kuyudur

Nuh Peygamber bitirmeden gemisini,
Yağmur yağmamıştı henüz!
“ Haydi binin ” diye yükseltti sesini
“ Kalmadı vaktiniz, doldu gününüz! ”

Gökten boşalan yağmur değildi!
Dökülüyordu sanki şelaleden.
Vadiler doldu ağaçlar eğildi,
Nehirler denize gidemeden.

İnanmazdı Nuh’un oğlu babasına.
Hâşâ, derdi O’na ihtiyar bunak!
Büründü günahıyla abasına.
Umursuz dedi, en yüce dağ bana konak.

Dağa çıkarım diye yüksekliğine güvendi.
Güvendiği dağlara yağdı kar!
İnkarın gölgesi benliğine düşendi.
Nebî de olsa baban, Allah’ın sillesi yıkar!

İnkarın neticesi olmaktır helak.
Sonu nedametle yanış!
Süz geçmişi anlarsın, edersen merak.
Biter mi bilmem bu sinsi aldanış!

Güneşten kaçmak yarasanın huyudur.
Dağlar yutar, boğar adamı!
Bazen onlar ters kuyudur.
O’nun sevgisi okyanusta ulaşılmaz ada mı?


Necmi Ünsal

Firari Duygular Kazdım

Ey sevgili.
Son tren de uzaklaştı
Sensizliğin istasyonundan
Buğulu camda donuk yüzün
Aklımda sen yine bendeki sen
Gidenleri bir bir hesaplasam.
Bak. Yine avuçlarımda kaldı nefesim.
Simdi tenime esmer kederim
Sesime sığınaksız bakışlarda gülüsün düşer
Gözlerimi ardından doğrulup
Islak raylara yaslasam
Kendini emzirmeyen geceye..
Bir yosma ay düşer
Nerdesin.

Uzatsam ellerimi
Parmaklarımda hasretin vagonları paslanacak
Düşsem uçurumlarımda yalnızlığım
Sussam kadrolu karanlıklar
Gitsem yollar bileklerimden
Bileklerimden akacak
Yansam külüm buzlara savrulup
Kalsam ölüme kim ağlayacak.
Artik ellerim çok soğuk
Anlıyor musun?

Birazdan..
Bu sabahçı kahvesi gözlerimden
Belki bir damar daha yırtılacak
Yüzümde nice şafaklar kırılacak
Aldırma mutlu ol gittiğin yerde
Zaten her giden kendi töreninde
Yırt dönüş biletini umudun bittiğinde.
Kırılası ellerinle
Adini koyamadığın henüz tanışamadığın
Özlemini tüketme.

Boşver..
El ayak çekilince burda
Kendi kurşunuyla vurulur herkes
Uğultun olsun sessizliğimin çığlığı
Hüznüm de isyanım da
Kulağının küpesi..
Bana kalsın topal sevdamın rengi
Bakma!dönüp de ardına.
Belki azdım belki birazdım
Belki yazdım belki ayazdım
Belki de mavisíni saklayan bulutlara
Firari duygular kazdım..
Kıyısızlığımın kentlerinden
Hükümsüz bir şiirdi bendeki
Sana yazdım.

Hilmi Yazgı

Çağın Tanığı Olmak

Fırlat at uzağa
Döner gelir bumerang.

Yukardan aşağı, boş küpler,
Soldan sağa
Hangi harfleri koymalı
Ki çözülsün bilmece?

Diş diş
Kalıntı çağ mazgalları
Sonra yeni katmanlar
Bir intihar gibi içerde.

Aldatışı yakınların
Bilinseydi
Kime inanacaksın
Ki hangi yolları yürümeli?

Çocukluk, gene ancak çocukluk
Gerçi o da acı
Ama iyi ki var
Yerine hangi mutlu yaşantı?

O nineler, o kızlar, o evler
De yoksa
Kimin bu toprak
Çok düşünmüşümdür.

Onu benden, beni ondan ayıran
Düzenler
Bırakmaz bizi bize, bölücü
Olmuş nice değerler, ben de ölmüşümdür.

İçindeyim, diretiyorum çağa
Size ne miyim ben, siz bana nesiniz?
Bir hayal, bir masal mı eski
Ama ben görmüşümdür.

Fırlat at uzağa
Döner gelir bumerang.

Behçet Necatigil |

Ararım Seni

Akşam erken çöker yalnızlığıma
Sokak sokak gezer ararım seni
Hasretin gönlümün yangınlarında
Alev alev yanar ararım seni

Gözyaşlarım kurur yanaklarımda
Hüzünlü bir ıslık dudaklarımda
Sigaram sabahlar parmaklarımda
Nefes nefes çeker ararım seni

Gölgen düşer sanki hep yollarıma
Adım adım yürür izlerim seni
Bir çılgın özleyiş girer kanıma
Yudum yudum içer ararım seni...

Ahmet Selçuk İlkan