Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 682

SeninLe gözgöze geLmeK..
Ölmek gibi birşeydi seninle göz göze gelmek
Nefes alamaz, duyamaz, hissedemezdim dünyayı
Üzerime toprak serpilirdi gözlerinin içinde
Soğuk beden haykıramazdı tabuttan

Yaşamak gibi birşeydi seninle göz göze gelmek
Tatlısıyla acısıyla dolardı benliğim
Değiştiğimi farkederdim gözlerinin içinde
Hayatın senden ibaret olduğunu

Doğmak gibi birşeydi seninle göz göze gelmek
Sanki ilk kez kullanırdım hislerimi
Yeni başlardı her şey gözlerinin içinde
Öncesi yok ama sonrası koca bir ömür

Hiç varolmamak gibi birşeydi seninle göz göze gelmek
Doğmamış, yaşamamış, ölmemiş bir bilinmeyen
Kendini asla bulamamış gözlerinin içinde
Ruh istiyor, varolmak istiyor Tanrı’dan

biliyorsun çocuk bunlar düşünmüyor
sen yine de neşeli ol
ekmek arası yeşil soğanını ısırırken
hoplaya zıplaya güle oynaya
çorapların ıslansada
titresende
biliyorsun çocuk bunlar düşünmüyor
nedenini eminim biliyorsun
çünkü bu köpekler yokuluğu tanımıyor
biliyorsun çocuk sen yine de neşeli ol
kartoplarından düşler kur
kardanadamlara beni anlat
kıyılarımızı yıldızlarımızı
yanyana omuzomuza
anlat güzel olacak yarınlarımızı
biliyorsun çocuk
gözlerimiz bağlansa da
sidik kokulu koridorlardan
tıkılsakta karanlık odalara
evrenin neşelerini mıhla yüreklerine
susuz borularda yaşamaya mahkum edilsekte
fişeklerden ve paletlerden kulakların sağır olsa da
gökyüzününü anlat kardeşlerine
kendi topraklarından uzaktakilere
anlat yalnız olmadıklarını
biliyorsun çocuk sen yine de neşeli ol
sana yalancı umutlar aşılasalarda
köklerini sütle besleselerde
yüzüne melek gibi gülselerde
inanma o köpeklere
taviz verme
yaşamın pahasına
özgürlük gibisi var mı
var mı be çocuk gülmek gibisi
onlara kanlı dişlerine
insanlığını sen sen ol sakın teslim etme


necmi dayan

Mavi Mavi Sevdim Seni

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
kalbim şimdi bir sokak çocuğu
kelebekleri göç etti gönlümün
ıssızlaştı hayat sanki
sanki sabahı eksik şiirlerimin
sanki gecesi hep kanayan bir yara
ve sanki artık hep kanayacak
ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim
çare yok ağlayacak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
kapıları kendime ben açamadım
ya da yanlış saatlerde bekledim gelmeni
ter içinde takvimler
istasyon öksüzlüğünde gözyaşım
düşünüyorum da sen gideli ne çok yalnızım
sarmaşık aşkın sarısında kaldım, sarılamadım
savunamadım seni kimselere
anlatamadım seni kimselere
kimsesiz kaldım
en çok da sensiz

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
sana uyumak
sana uyanmaktı hayat
sıratını geçtim yaşarken,korkmadan
korkumu geçtim cesarete ihanetle
berduş bir,yalan masumiyeti öptüm bile bile
tek sen gitme diye
sonbahar oldum,yaprak yaprak
ağaç oldum köklerimi unutarak
tesellisiz bir geceye fırlatıldım
kalbimi dar bi kafese kapatarak
içimde bir kanarya
hiç susmadan ağlayacak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
yakamozlarında yıkadım sevdamı çırılçıplak
seni sevdiğimi bağırdım mehtabına
beyazında aklandım bulutunun
mavi mavi sevdim seni
içim kan ağlayarak

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
anlattıkça kış vuruyor satırlarıma
anlattıkça üşüyor,anlattıkça ısınıyor yüreğim
bu gün sardunyalarım da açmadı
belkide küskün renklere
ellerimde ibadet gibi yaşadıklarım
ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım
sensiz soluyorum anlayacağın
mavi mavi ölüyorum
duyuyor musun
orda mısın
var mısın
yok musun?
Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
yanarak
yıkılarak
aklıma her geldiğinde AĞLAYARAK

Naşide Göktürk

Çıplak Dolaplar

beklerken
sinema çıkışları kapanıyor
kuruyemişçilerde kumrular
çerezlere sulanıyor

beklerken
cenaze arabaları geçiyor
körüklü otobüsler
mazot kokuları içinde
kalabalıklardan duraklar tırsıyor

beklerken
benzerlerin çoğalıyor
bulut bulut
dört duvarlar
kimsesiz inliyor

beklerken
kulaklarında metal levhalarla
köpekler koşuyor
kaldırım taşları durduk yerde
yerimize sek sek oynuyor

beklerken
genel olarak
insan
insanız ya
yokluğuna gittikçe alışıyor.


necmi dayan

Sonsuz Öyküm

Hayatla mücadelemde saflarımın çoğunu kaybettiğim günlerdi. Birbirinin aynı olan günlerde bana uzatılan her dalı işte beni kurtaracak dal diye hiç geri çevirmeden tutuyordum.


Daha elimi uzatır uzatmaz kırılacağını biliyordum oysa yenilgiyi asla kabullenmeyen beynim, sevmekten hiç yorulmayan yüreğim, alarm zilleri çalıyordu sanki ikisini de kaybetmek üzereydim.


Ben, ben olmaktan çıkıyordum. Bunu fark ettiğim anda bir şey yapamamanın acısıyla gittikçe kabuğuma çekiliyordum. Zevk aldığım hiç bir şey istemiyordum. Ne beklediğimi de bilmiyordum. Bitmeyen geceler, huzursuz uykular, uyanmak istemediğim sabahlar birbirini kovalıyordu.


Geleceğe dair umutlarımın birer birer beni terk ettiği o günlerde sürpriz yaptın sen bana birden çıkıverdin karşıma işte.


Yüreğim yeniden canlanmaya başladı. Nasıl olduğunu unuttuğum gülümseme yeniden yayıldı yüzüme. Kabuğum kırıldı, karanlık dağıldı, umutlar yeşerip içimdeki yerini aldı.


Sabah olsun diye odaları arşınladığımı gecelerin bitmesini istemiyorum artık. Çünkü sen varsın. Seni yaşamak istiyorum.

Yaşadıkça çoğalacaksın. Sonsuz bir keşfe çıkacağım seninle. Her gün yepyeni şeyler bulacağım sende keşfetmekten, seni öğrenmekten hiç bıkmayacağım.


Yastığa başıma koyup gözümü kapadığım da içimi sonsuz bir huzur kaplayacak biliyorum. Aylardır uyuyamadığım uykuları bir çırpıda uyuyacağım. Yürek çarpıntılarıyla dolu karanlık saatler bitecek. Gecemi de gündüzümü de sen dolduracaksın. Senden öncesine ait ne varsa hepsini döktüm denize. Kimselere vermeye kıyamadığım maviyi getirdim sana, al ve yerleştir yüreğine.
Seninle birlikte yenilendiğimi hissediyorum.

Her sabah yeni güne değil, mutluluğa uyanacağım. Her sabah bütün hücrelerimin sanki ilk kez o gün doğmuşlar gibi harekete geçişini hayret ve heyecanla izleyeceğim.
Sesini duymak gücümü artırıyor, tükenmeyecek bir enerji veriyor.


Sen benim için bir şanssın. Hayat her zaman böyle şanslar sunmaz insana. Sunduğunda da bunun değerini bilmek gerek. Ve ben, Hayatın bana verdiği bu şansı sonuna kadar kullanmaya kararlıyım. Bir öyküsün sen artık hep yazılacak ama sonu hiç gelmeyecek bir öykü