Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 692

Tufandan Sonra

Bir tavşan durdu da yoncalarla kıpır kıpır çıngırak
çiçekleri arasında, örümcek ağları içinde doğru dua etti gökkuşağına.
Kayıplara mı karışacaktı! o dört başı mamur taşlar,
ya çiçekler tam açmışken hem de!
Çöp içinde yüzen ana cadde boyunca kerevetler
dizildi. Minyatürlerdeki gibi yukarılara asılmış bir
denize doğru kaldırıldı, gemiler çekildi.
Mavi Sakalın evinde dere gibi aktı kan-ya mezbahalar,
ya o camları tanrı mühründen görünmez olmuş
kanlı meydanlar. Dere gibi aktı kan, bir o kadar da süt.
Kunduzlar yapı yaptı. Kahveler tüttü kahve ocaklarında
Camları hala zangır zangır camlı köşkte karalar
giymiş çocukların yaldızlı resimlere daldı gözleri.
Çat! Kapı çalındı; köyün meydanlığında bir çocuk
fırıldaklarla tekmil kulelerdeki horozların aklına uyup
kollarını döndürmeye başladı, çakmak çakmak sağanağın altında.
Filan hanım kuyruklu bir piyano kurdurttu Alp
dağlarına. Katedralin bin bir mihrabında kudas ve vaftiz
ayinleri yapıldı.
Yollara düştü kervanlar. Harcedildi de buzların
hercümerciyle kutup gecesi, kuruldu İspilandit Oteli.
O zamandan beri ay, kekik kırlarından gelen
ağlamaklı çakal sesleri işitir oldu- bir de meyve
bahçelerinde dolaşan tahta pabuçlu çoban türküleri.
Derken filize durmuş eflatun korudaki peri Ev karısı
geldi yanıma, dedi, bahar geldi.
Kaynayın! pınarlar, taşın, katın köprüleri önünüze,
basın ormanları siyah kumaşlar, orglar, şimşekler,
gök gürültüleri, kabarın hadi çağlayın; hadi su; hadisene
keder, kaldırın ayağa selleri.
Değil mi ki onlar senli-benli-gitti derler! O dört başı
mamur taşlar! O açmaya varmış çiçekler! -değil mi ki
bir kasvettir kalan geriye! Ecenin haliyse malum,
toprak mangalının korlarını karıştırmaya dalmış
büyücü, bilir ya söylemez bizim bildiğimizi.

ARTHUR RIMBAUD

Ayışığı Ablam'dan alıntı..

değişen ben değilim
dönüşen savaş
yaşlanmakla ıslanmak aynı şey:

bir yağmur"un gölgesinde ihtiyarlamak

şimdi ölüm bile yetmiyor
acılarımızı tartmaya
dostlar
alıngan bir sahili pinekliyorlar
bir merhaba'yı bıçaklar gibi artık
selamlaşmalar

değişen ben değilim
dönüşen savaş

artık zaman bile yetmiyor
yaşadığımızı sanmaya

yine de ışıklar bu kenti
güzelmiş gibi gösteriyor
geceleri...

geceler...
yani
Ahmet Haşim'in kafiyeleri...

seni aklıma düşüren
yerçekimi değil
yalancı yıldızlar
öyle uzaksın ki
üflesem soğuyacaksın
sarılsam okyanus

bir aşka yetecek kadar
ve anımsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acılarımız
ve kafiyelerimiz var...

işte hepsi bu kadar...

Teşekkürler Ablam, Seni Özledim..

Sadece Bana gel, sadece bana...
Yıllardır içinde sakladığın ve haykırmak için biriktirdiğin sevda sözlerinle gel.
Ya da konuşma,tek bir söz bile söyleme,suskunluğunla gel.
Utangaçliğin,güçsüzlügün üzerini yalanlarla örttüğün hatalarınla gel.
Uyuyamadigin bütün uykuları,üşüdüğün kış sabahlarını,
bunalarak geçirdigin bütün akşamlari,
seni yatağından sıçratan kabuslarını topla öyle gel.
Gel ve sarıl bana.
Bu sahte hayatların ortasında inandığım tek gerçek sen ol..
Bekleyişle tüketme beni.
Gel ve sarıl,
son bulsun kalabalığın ortasında asırlardır süren korkunç yanlızlığım.
Vazgeçilmezim olmak için gel.
Seni kaybetmekten öyle korkayım ki,düşüncesi bile titretsin yüreğimi.
Sen olmadan yasayamayacagimi bileyim,
sen olmadan gececek bir gün bile yaralasın, acıtsın kalbimi...........
Bekleme artık gel.
Başkalarının asla göremedigi,
bir tek benimle konuşan
içindeki o deli çocuğu ortaya çıkartmak için gel.
Korunmaya muhtac bir cocuk o,biliyorum.
Korkma,kimsenin onu incitmesine izin vermem.
Güven bana.
Birine güvenmenin insanda yaratacağı o müthiş huzuru duyarak gel.
Gel ve ağla.
Bunca yıl çektiğin acılardan bir çırpıda sıyrılmak için sarıl boynuma ve ağla.
Gözyaşlarınla birlikte akıp gitsin hepsi.
Seninle ağlarım ben de.
Ben de sıyrılırım,yüreğimi sömüren kimliksiz sevdalardan.
Bir tek sana kalırım kendim olarak.
Bir tek sana hiçbir şey beklemeden sunabilirim benliğimi.
Sadece bana gel...
karanlik odalarımı aydınlatmak için sadece bana gel.
Ben sevmeye hazırım seni...
Sonsuza dek sevmeye..

Yalancı Bahar...



Varlığında bahardı tüm mevsimler...
...
Gökkuşağı renginde tüm bahçeler,
Yan konaktan yayılan Rembetikoya eşlik eder kuşlar
Radyoda bir Chopin klasiği
Pervazında sıralanmış serçeler seranat halli...
İçimde rakseden kelebekler, kuşlara nispet eder
İkindi güneşi düşmüş gözlerine,
Uzansam belki tutulacak bir mücizeyle...
Isıtır beni, gözlerindeki bu ikindiler...
Varlığında bahardı tüm mevsimler...

Çökerken usul usul günbatımı
Firak tohumları düşer bahçeme
Buğusunda kaybolur gözlerimin güneş...
Pusudadır yalnızlığım bilirim...

İçimde yeşermeyi beklerken, fırtınaya tutulmuş vuslat
Sonbahar süzülür bakışlarından, gözyaşı deminde
Hazana düşmüş hüzün yaprak yaprak...
...
Yürek bi çare baharı beklerken ellerinde
Iskartaya çıkmış umutlar metruk biryerlerde
Başka baharlara ertelenmiş sürurum sensizliğinde...

...
Sükutun geceye aktığı yerde
Şizofrenik çırpınışlara başlar şimdi ruhum
İçine kapanmış, kendine seslenen bir küskünlükle
Şarkı sesinde, hüzün ve titrek
Sorsam sazlar inler, söz ağlar, gam düşer teline

Kifayeti yok artık, her bir teselli, yalancı bahar !
İmkansızlıkları bilirde,
Her gelişinde , gideceğini müjdeler ayrılıklar
Hükmü yok artık gönlüme düşsende sağnakça ne yazar
Zaten boğuldu selinde kan damlar,
....Düşer toprağa,
......Toprak kan ağlar,
..........Toprak biz ağlar...!


Semra Çorapcı

Zaman alıp sürüklüyor, beni ben yapan anılarımı engin sulara. Karışıyor denizlere, sonra okyanuslara. Ardında bir yığın anı kahramanları belli olmayan. Kimi zaman çoşan kimi zaman durgun yaşamlarla besleniyor bu koca okyanus. Kim bilir hangi ananın gözü yaşlı hikayesi yatıyor yada hangi aşıkların hazin sonu? Yaşam ateş çemberi bazılarına göre, bazıları da güneş saçlı çocuklara benzetiyor yüzü hiç solmayan. Ne olursa olsun son bulmayacak mı her şey karışmayacak mı okyanuslara anılar? Seni sen yapan değerlerin bir gün son bulmayacak mı yaşarken yada toprakta? Arkana yaslan dostum bak pencerenden dışarıya ve gör dünyada nokta kadar bile olmayan varlığını. Yaşa doyasıya her şeyi. Geç kaldığını düşünme hiç.. Keşkelerini söküp at beyninden izi bile kalmasın. Aç kollarını fırtınaya ben buyum diye haykır. Zaferi yaşa, hüznü yaşa, mutluluğu yaşa ... Sadece yaşa dostum. Hedeflerin olsun. Gerçekleştirmenin öz güvenini yaşa. Sürüye katılma, senin sürün olsun. Belki okyanustaki mavi pırıltılı dalgalardan biride sen olursun!

Sensiz zor geçen bir günü daha attım ardıma,
Yokluğunun acısıyla belki sabaha çıkamam,
Bak şu ardımda duran yüce dumanlı dağlara,
Birikmiş üst üste sevdandır her biri, yıkamam.

Dilim seni söylemekten yoruldu ve sustu,
Kalemim seni yazmaktan eskidi ve kırıldı,
Gözlerim seni beklemekten artık yoruldu,
Aklım başımdan, bedenim ruhumdan ayrıldı.

Gizli mabedimsin her gün sana yönelirim,
Nail olabilmek için güzelliğine yalvarırım,
Seninle doğdum sensiz biçilmez kefenim,
Tarihe seni en çok seven diye yazılacağım.

Kelimelerin acizliğine bak aşkımı anlatamıyor
Ağlasam, inlesem, anlatamazsam ne fayda
Seni en lüzumsuz yerim bile çok çok seviyor
Bu günüde sensiz zor geçirdim, attım ardıma...

HÜZÜN BENİMLE KALSIN

Gitmeler Sana Kalsın,
Bu Sisli Şehrin Beyazında.
Usul,Usul Terket Beni,
Karakış`In Ayazında.
Kalbin,Bedeninle Gitsin,
Sakın Dönme Geriye,Yokum!
Binlerce Yemin Etsende,
O Yalan Sözlerine Tokum.

Gitmeler Sana Kalsın,
Bırak Beni Bu Benle.
Kırılmış Bir Oyuncak Ellerinde,
Sıkılmadın Mı? Oynama Benle.
Ben Aciz,Ben Yitik Olsamda,
Sen Git Ardına Bakma,Git.
Canın Sıkıldı Bu Aşktan Belli,
Sevgin Gibi Sen De Bit.

Gitmeler Sana Kalsın,
Hüzünlü Bir Şarkı Tadında.

(alıntı)