Sizin Yazılarınız - Sayfa 13

Amaçsızca, öylesine işte..
Hadi şimdi git(me) )

Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... "Üşüme" diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... "Özledim" deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim. Kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna, ağlasaydım doya doya ... Geçerdi üşümesi yüreğimin, geçerdi üşümesi içimin, kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı biliyorum...

Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak, saçlarının kokusundan öpmek, içime çekmek ve serin soluğundan içmek, sana sarılmak, kucaklamak, uçmak isterdim'

Ama nafile, aramızdaki bütün yollar kapalı... Bütün dallar kesik... Yokluğun buz gibi soğuk... Karakıştaymışım gibi üşüyorum... Yüreğim donmuş sanki, gözlerim de...
Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar...

Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi. Kirpikleri kırılan bir zamanın teninde, ağrılı şiirler topluyorum gecelere...
Bilirim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama ben üşüyorum. Yokluğun buz gibi soğuk. Yakacak bir şeyimde yok'
Ağlıyorum, buza dönüşüyor gözyaşlarım' Ağlıyorum, akıp gidiyor gözyaşlarım çağlayanlara' Bakakalıyorum ardından çaresiz'Ah! bir el olsan dokunsan alnıma, okşasan saçlarımı bir anne şefkatiyle.. Geçerdi ağrısı başımın, geçerdi biliyorum... Bir gül olsaydın bahçemde, koklasaydım nefes nefes, çekseydim içime derin derin... Bir göz olup baksaydın gözlerime, çekip alsaydın içindeki hüznü... Ah! bir bilsen nasıl sevinirdi yüreğim, nasıl sevinirdi dudağımdaki gelincik, kapımdaki akasya...

Susuyorum artık derin derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yaprağı gibi... Oysa ne kadar çok hasretim konuşmaya, anlatmaya anlaşılmaya... Oysa ne çok istiyorum, tüm bedenimden söküp almanı yalnızlığımı, söküp almanı hicranımı bir tılsımla...

Yüreğim kanrevan, yüreğim yorgun, dikenler acımasız, ayaklarım kırık koşamıyorum artık doruklara, menzil uzak...

Gel, yüreğim ol cangülüm, her ölümümde yeniden hayat ver bana. Elim ol, ayağım ol, canım ol... Gecem - gündüzüm ol... Ağlayan gözlerim ol her damlada yeniden doğur beni, yeniden doğur umudumu. Her öldüğümde yeniden yarat ki, seni ne kadar özlediğimi anlatayım yeryüzündeki canlı - cansız varlıklara, seni ne kadar çok sevdiğimi anlatayım ...

Önce sen gel sevgilim solmadan resimler, şiirler sislenmeden... İslenmeden geceler ... Sonra ölüm gelsin...

Yoksun işte, kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor şimdi.

Hilal kefenin oldu…Bir kara gün. Beyaz bulutlar arasından uçarken. Bir bahar günüydü. Cenabı Allah’ın emri ile, Beyaz karlara doğru indin. Bayrağımın kırmızı rengine boyanan gömleğin, Beyaz karlar ile hilale boyandı. Hilal kefenin oldu. Beyaz karlar içinde. Boz kurtlar gibi üşümedin. Dağların tepesinden. O gün ülküdaşım. Başbuğ’umun gittiği yola baş koydun. Cenabı Hakkın yoluna gitin o gün. Yüz bilerce Boz kurt arkanda yürüdü. Bir mart günü. Melekler secdeye vardı gök kubbede o gün. Cenabı Allah afetsin Muhsin kolunu diye. Mekanınız Cennet olsun. H.z. Muhammed Mustafa sav komşunuz olsun diye … c C c(Elazığ 02.04.2009) Muzaffer Önler

Sözcükler boğazımda düğümleniyor kelimelerim can çekişiyor ..
Yüreğimdeki sevgin gitgide büyüyor
senin kadar kimse yakışmıyor bana!
Sana ‘kal‘ desem olmuyor bu yüzden ; ‘git’ demekten başka çarem yok ..
Kendime karşı sorumluluklarım var benim ..
Olmalı !
Bu gidişe 'dur' demenin vakti geldi artık ..

( Yok !
İstemiyorum ben senden ırakta olmayı .. Kaldıramam
bilmiyor musun ? )



Bu çarpık yolda yürümeme neden olacak hiçbir gerekçem de yok benim !


( Sevdamın büyüklüğü herşeyi herkesi gözardı etmeme yeter yâr .. )


Başıma buyruk yürümemin özrü de olamaz olmamalı ..
Özgürüm !
Hayır üzülmüyorum içim de yanmıyor hiç düşünme ağlamıyorum da ..


( Sen yanımda olmadığında kafese kısılmış kuş misali
sağıma soluma çarparım ..
Sensiz iflah olamam yâr .. )


Kurduğum tümceler yarım kırık devrik ..
Karanlık boşluklarda kendimle hesaplaşırken yok olma
noktasındayım !


( Senden gayrım yok benim .. )


Al acılarımı öyle git !

Tarih: 29 Nisan 1992 Saat 04.35

Yunanistan'ın Pilos Limanı açıklarında, Mert Kan isimli bir Türk yük gemisi ile, Pallas isimli bir Yunan kargo gemisi çarpışıyor, Güllük Limanından aldığı demir cevheri yükünü, o zamanın Yugoslavya Koper Limanına götürmekte olan Mert Kan adlı Türk gemisi, birkaç dakika içerisinde batıyor.. Kazadan kurtulan 4 denizci ve Yunan yetkililerin verdiği bilgiye göre, kazada kaybolan denizcilerimiz, sabaha karşı olan bu kazada, kamaralarından çıkacak zaman bulamamışlardır.

Kaza sonucu, 4 denizci sağ olarak kurtulur, 2. kaptan Tekin Erdem'in cesedi bulunur. Yüksel Güceyü, Ayhan Gökçe, Hüseyin Kaya, Recai Aycı, Hasan Demir, Şaban Başaran, Hasan Oruç, Kıral Erkutay, Recep Akbaş, Yusuf Yeğin, Ahmet Ziya Meral ve Hüseyin Akgün, bir daha bulunamazlar.

Kaza üzerine olay yerine giden Yunan televizyonunun helikopteride orada denize düşer, mürettebat kurtarılır ancak helikopter pilotu bulunamaz.

Ne acıdırki, bu kazadan sonra, devletin hiçbir yetkilisi, kazada kaybolan bu denzcilerimizin ailelerini aramamış, sormamış, başsağlığı bile dilememiştir. Kazanın olduğu gün manşetlerden verilen bu haber, daha sonra tamamen unutulmuş, arşivlerde bile izine rastlanmamaktadır.

Kazada yitirdiğimiz denizcilerimizi ve aynı kaderi paylaşan Yunan televizyonu helikopter pilotunu, saygı ve rahmetle anıyoruz.