Sonsuz Aşk - Sayfa 36

ben yine ıssız kaldırımları dövüyorum
cigaramla:
ıslanan tenimle bahar aşıklarını anımsatıyorum
hatırla:
bütün dert ve kederleri bırakıyorum
yagmura:
bir yazı yazıyorum
KANLI GÖZ YAŞIMLA

SENİ ÇOK SEVİYORUM bitanem............... HASAN HORUZOGLU

Bir anda hayattan kopup nefis bir sessizlik senfoninin ortasında buluvermek kendini...
Suskunlukları bilir misin?.. Ansızın kesilen konusmaların ardından kulaklarının nasıl da uğuldadığını?..
Solukları duyarsın sadece... Kelimelerin eksik kaldığı anlarda susar insan...
Seni öylesine seviyorum ki; bunu kelimelerle ifade edemiyorum ve susuyorum. Gözlerime bak anlarsın!
Oradan bir pencere açıyorum, senden bana dogru; süzülebilirsin içeri istersen...
ve penceremi açtıktan sonra susuyorum... Susuyorum, duyarsın!..

Aslında ne çok sey söylenir susmalarda... Gerçek kendin olursun; tüm elbiselerinden yoksun çırılçıplak,
aynen savunmasız bir bebek gibi... Aracı kullanmadan, kelimelerin bencilligine yakalanmadan...
Susarsın...
Bosluga konusursun susarak...
Düsünceler on-ikiden vurur o zaman; tellere dokunmadan, havayı kullanmadan...
Böyle susmalarda bulursun bir çok sorunun cevabını... Ve belki de kendini tanırsın.
Hatta o müthis soru var ya, "ask nedir?"
Onun bile cevabını bulabilirsin ama ifade edemezsin, susarsın!..

Bilirim acı verir bazen susmak... Konuşmak istersin; kelimeler bogazına dügümlenir.
Her sey bitmistir aslında...
Ne kelimeler ne de suskunluk bir ise yarar artık.
Zalim acı saplanmıstır en derine; duyulan sadece iç çekislerdir artık...
Bir de; dilinin ucuna hücum eden ve dudak kalesine çarparak bozguna ugrayan kelimeler...
Gözyası da suskunlugun meyvesidir. Dokunur acının üzerine; ılık, tuzlu bir ilaç gibi...
Önce yakar, belki de acıyı azdırır. Ya sonra?..
Uyusur kasılan gözlerin... Oradan kalbine damlar susan sesin...
Sessizce, kimsesizce aglarsın; duyarlarsa gelirler ve beni yalnızlıgımla ayırırlar diye korkarsın,
hıçkırıklarını bogarsın, susarsın!..

Susarsın... Susarsın ama!!! Anlamsız sesleri duyumsamaya baslarsın bu sefer de...
Bütün enstrümanlar vardır ama sef yoktur. Kelimeler pesi sıra çıkar, cümleler kurulur tumturaklı, anlamsız...
Anlam yüklemeye çalıstıgın her cümle, bir öncekini daha da anlamsız hale getirmeye baslamıştır bile...
sefsiz bir orkestradan bas döndüren bir senfoni bekleyemezsin ki!.. Sonra anlamsızlıkları sıralayıp,
onlara sahte anlam elbiseleri giydirmeye baslarsın; rüküs olurlar.
Cımbızla ararsın içlerinden anlamlı kelimeleri seçmek için...
Karanlık bir odada bulmaya çalıstıgın bir ısık; göremezsin...
Cam kırıkları gibi beynine saplanan kıymık kelimeler; kanatır, hissedemezsin...
Yaslar hücum eder gözpınarlarına, aslayamazsın!..

Ayna yazılar vardır; ruhuna çevrilmis... Bakmayı bilebilirsen kıymetli kelimeler...
En kuytu köselerinde yapacagın bir gezinti kendine bile itiraf edemediklerini çıkarıverir günyüzüne...
Karanlıga günes açar ve sersemce fikirlerin yere basmaya baslar.
İste o zaman...
Ne suskunlugun anlamı, ne seslerin karmasası kalır.
Sadece, "beyazın üstüne siyah"..

Yitik zamanlarda , sensiz gecelerden biri daha . Yalnızlığını yaşıyorum. Kışdayım , penceremden görünen bahar olsa da . Etraf çiçeklenmiş, börtü böcek sarmış olsa da sensizliğin ürperten soğuğundayım

Titriyor ellerim. Üşüyorum, ellerimi ısıtmaya çalıssam da titriyor bedenim. Yüreğimin sıcaklığı ellerimin soğukluğuna iyi gelmiyor ki... Seni istiyor seni özlüyor bebek ellerim.

Bir çay koyuyorum ısınmak için. Ellerimi fincana değdiriyorum ısınmıyor . Sıcak sıcak yakıyorum onları buğusu tüten fincanda. Oysa tenim acısa da ellerim üşüyor. İçim daha çok titriyor. Uzaklarda bir yerler de tenin üşüyor. Biliyorum.

Sen giderken dinlediğim şarkıyı açıyorum. "Alta Gracia My Love" diyor belli belirsiz aralıklar ile. Yüzün geliyor aklıma benden ayrılmayan hayalin. "Gitmem gerekli. Senin iyiliğin için" Üşüyorum, rüzgar esiyor, cadde tanınmaz oluyor ağlıyorum.

Hiç tanımadığım bir mağazada bir kadından mendil almış akmış gözyaşlarımı siliyorum. Kapkara olmuş gözlerim ile etrafa bakıp kendime gelmeye çalışıyorum. Makyajım akmış, burnum kızarmış, herkes şaşırmış. Bu ben miyim?

Üşüyorum, titriyorum .

Odamdayım, senli zamanlar yaşıyorum. Birden patlak veren bahar yağmuru ile yüzümü poyraza çevirip kendimi sokağa bırakıyorum. Islanıyorum, ıslanıyorum. İnsanlar kaçacak yer arıyor. Titreyen bedenim ile gittiğin yerde seni arıyorum . Oysa ...


Üşüyorum, üşüyorum...

Hazin Hazan

Bir bahçede olduğumuzu düşün;
Baharı yaşayamamış bir sevgi bahçesinde...
Sen dalından koparılmış bir gülsün;
Bense can çekişen bülbül, hazanın pençesinde

Bir yel esti, bahçemizi kavurdu
Bu hazin hazan, hem seni, hem beni yaraladı
Seni sararmış halinle savurdu;
Benim ciğerimi yaktı, bağrımı paraladı

Yine de gülümsün, sararsan bile
Hazan ayları ne yapsa, ne etse nafile
Benim sevdam yayılmış dilden dile
Gel, mutluluğu sarayım boynuna
Bu sevda tükenmeyecek;
Girsek de kara toprağın koynuna

Saymadığım insanlardan hakaret duydum
Kinim nefretim sadece, sensizliğe
Yalan da olsa bitmiş bir ilişkiye
Sensizlik koydu bana, bak yine

Arkadaşlarım bile, vefasız çıktı
Yüzüme gülüp, beni terk etti
Çok değiştin, böyle değildin denildi
Baksana, onlar da ihanet etti

Karanlık sokaklarda bir başıma bırakıldım
Tatlım, ben karanlıktan korkardım
Yalnız bıraktın beni, karardım
Etrafta önüne atlıyacak araba bulamadım

Son bir defa baktım o fotoğrafa
Yalnız kalmış bahtı kara
Ağlıyor yalnızlığına
Ağlattın beni, anlasana

İçim, dışım nefret dolup taşıyor
Sensiz geçen günlere kin topluyor
Sürekli seni hatırlıyor
Bulmak için dört bir yanda seni arıyor

Yalancı yarim, sen de mi
Sen de hayırsız çıktın
Sen de beni aldattın
Sen de beni kalbimden vurdun

Geçmiş olsun, senin de adın batsın...

GERİYE KALANDIR SEVDA

Gelen gider
Gelen gittiği zaman
Geriye kalandır sevda
Daha bir seversin
Ama
Bir daha sevemezsin
Alışırsın yüreğindeki
Bu ılık, bu hoş sıcağa...
Geriye kalandır sevda

Yanağına düşen kar tanesi eriyip dudaklarına indiğinde ve o bir damla serinliği biriyle paylaşmak istediğinde yüzünü rüzgara dön, ordayım!