Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 671

İstanbul

Haliç köprüsüne

Güneş kızılıyla
Elveda derken gökten
Hurda bir otobüsle
Geçiyorum Halicin körüsünde
Duygularım öyle perişan
Öyle yalnızım ki
Tıka basa dolu
Otobüsteki insanlar içerisinde
Soğuk mart gününde
Camda terlemiş damlalar gibi
Ara sıra küçük umutlar
Geliyor aklıma
Ben yorulan kollarımı
değiştiriyorum
Tavan demirlerinde
Mutsuzluğa düşüyorum
Karşımda mutlu çiftin
Gamsız gülüşlerinde
Geldiğim gün sabredip
Şükretmişim
Düzelir demişim
Hep böyle olmaz ya ileride
Aslında benimkisi
Bir kadına duyulan özlem
Ya da saltanata duyulan
İlgi alâka değil
Benim derdim bir başka şey
Nasıl derler bilmem ki
Hani bir gencin
Tezkere alacağı günün bir öncesi
Yahut gelinlik bir kızın
Gerdeğe gireceği gecesi
Yahut idam mahkûmunun
Edeceği son hecesi
İşte böyle bir şeyler gibi
Duygularım aklımda
Açıkçası
Ben senin kadar karışık
Van gölü kadar durgun
Asi fırat kadar
Coşkunum şu anda
Ben beni anlatamıyorum
İstanbul
Sen beni anla.

ellerim üşürdü ,üşürdüm.
şehrin vitrinlerinden kayardı düşlerim
seni düşünürdüm.
sense, bir başka mevsimde sağanak halinde yağardın
başka ülkelere sımsıcak.
ellerim üşürdü.
nikotin kokan ellerim üşürdü ve...
bir sigara daha yakardım.
şehir ıslanırdı duman duman.
çocuklar uyanmış olurdu
düşlerini kaybetmeden uykularından
benimse kabuslarım kese kağıdı buruşukluğunda
asılı kalırdı gündoğumlarına.
ellerim üşürdü
ellerim üşürdü, donardı.
donardım teninin yokluğuna değince ve
bıçak ağzı bir yalnızlık ikiye bölerdi her şeyi.
bir yarısı sen olurdun her şeyin, bir yarısı ben olurdum hiçbir şeyin.

ellerim üşürdü, üşürdüm.
bir bardak çay ve taze bir simit gibi kokardı rutubetli geçmişim.
küçük bir saçak altı kahvesinde güneşi soğuturdum. sonra denize karşı
kimsesiz bir adam gibi dalgalar hıçkırıklarımı boğardı.
Varlığına açken, muhtaçken bir lahza görmeye seni.
ellerim üşürdü, üşürdüm ve doyardım yokluğuna.
donardım. martılar göç ederdi,
demirlerdi tüm gemiler limana boşalırdı deniz
yürüyüp çıkardı balıklar tuzlu bir yaşamın soluk aralarından.
seni düşünürdüm. su olurdum, toprak olurdum, kuş olurdum ama
yaşam olmayı beceremezdim. sensizliğinde acemi bir ölümü karşılardım.
beceremezdim ölmeyi.

ellerim üşürdü,üşürdüm.
tanıdık bir adam sesine karışırdı hüzünlerim.
kapanan bir kapı sesine kilitlenirdim.
duvar duvar karanlık büyürdü içimde yollar,
ne bir köşe başı, ne bir viraj ne dur ne durak
adımlarım soluklarını arardı kayıp yollarda
sonra, bir kadın çığlığı kayardı yıldız yıldız.
önce ilk bahar defnedilirdi karınca ayazında
sonra bir pervane yanardı.
gözlerimin sırılsıklam aydınlığında
kanatlarına işlerdi yaşanmamış bir yaz kelebeklerin.
sonbahar geçerdi, kar yağardı.
ellerim üşürdü üşürdüm
ve şubatla biterdi bir masalın son cümlesi
seni düşünürdüm..

ALİ ULURASPA